Ωδή στο Μακρυγιάννη [ Άγγελος Σικελιανός]

ΩΔΗ ΣΤΟ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ

Χαρά σε κειόν που πρωτοσήκωσε
Απ’ τις σκόνες σκεπασμένο, το δίστομο σπαθί του λόγου σου
στον ήλιο Μακρυγιάννη.
Κι’ απάνω και στις δυο πλευρές γραφή

Απ’ τη μια, τα λόγια αυτά Σου χαραγμένα, στρατηγέ μας:
«Τη λευτεριά μας τούτη δεν την ήβραμε στο δρόμο,
και δε θα μπούμε εύκολα στου αυγού το τσόφλι,
γιατί δεν είμαστε κλωσόπουλα, σ’ αυτό να ξαναμπούμε πίσω,
μα εγίναμε πουλιά και τώρα πια στο τσόφλι δε χωρούμε».

Κι’ απ’ τη δεύτερη πλευρά, γραφή άλλη χαραγμένη:
«Απάνω στην αλήθεια μου ακόμα και το θάνατο τον δέχομαι
τις τόσες φορές τον θάνατο εζύγωσα, αδερφοί μου και δε με πήρε,
που για τούτο το θάνατο καταφρονώ,
κι απάνω στην αλήθεια μου πεθαίνω».

Χαρά σε κειόν που πρωτοσήκωσε απ’ το χώμα αυτήν τη σπάθα
και τέτοια διάβασε επάνω της βαγγέλια.