ΥΜΝΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ
της Ελλάδος και όλης της Γραικίας
προς ξαναπόκτησιν της αυτών Ελευθερίας
Όλα τα έθνη πολεμούν
και στους Τυράννους τους ορμούν,
εκδίκησιν γυρεύουν
και τους εξολοθρεύουν·
και τρέχουν για την δόξαν
με χαρά στη φωτιά!
Κι εκείνα που αποκοτούν,
ό,τι κι αν θέλουν αποκτούν·
διέτε την Ιταλίαν,
πώς πηρ’ ελευθερίαν
και τρέχει για την δόξαν,
με χαρά στη φωτιά!
Έτζι κι εμείς, ω αδελφοί,
να σηκωθούμεν με ορμή,
εκδίκησιν ζητούντες,
Τυράννους απολούντες,
για την Ελευθερίαν
με χαρά, μπρε παιδιά!
Ως πότ’ ημείς υπομονή,
και να μη βγάνωμεν φωνή;
Σα να ‘μαστε δεμένοι,
ζούμεν τυραννισμένοι,
και καταφρονημένοι,
στη φωτιά, μπρε παιδιά!
Όλα τα έθνη το θωρούν,
και πάλ’ ευθύς το απορούν,
πώς τέτοια παλληκάρια,
που ‘ναι σαν τα λιοντάρια,
να ζουν στην τυραννίαν·
στη φωτιά, μπρε παιδιά!
Λοιπόν, τινάξετε για μια,
την τυραννίαν και σκλαβιά!
Παράδειγμα μας είναι,
των προπατόρων μνήμαι,
καθώς εκείνοι ζούσαν
Στη φωτιά, μπρε παιδιά!
Αν περπατείς μες στα βουνά,
κι έχεις συντρόφους τα κλαδιά
κανείς δεν σέ στιμάρει,
πως να ‘σαι παλληκάρι,
Αλλ’ έβγα και πολέμει,
με χαρά στη φωτιά!
Τώρα καιρός είναι καλός,
για να φανεί ο δυνατός.
Τυράννους να σκοτώσει
και χριστιανούς να σώσει.
Λοιπόν, ας κινηθώμεν
με χαρά στην Τουρκία!
Ως πότε, άνδρες ξακουστοί,
να είστε πάντα σφαλιστοί;
Σ’ ερήμους και στα δάση,
κανείς δεν σας τρομάσσει·
εβγήτε και χυθήτε
στην Τουρκία, μπρε παιδιά!
Τώρα καιρός για να φανεί
ο κάθε εις οπού φρονεί
πως είναι παλληκάρι·
τους Τούρκους ας τρακάρει,
ας σφάξει τους τυράννους!
με χαρά στη φωτιά!
Τα παλληκάρια τα καλά
ποτέ δεν στέκουν σφαλιστά.
Αλλά με την ανδρείαν
τινάζουν Τυραννίαν
και ζουν μ’ Ελευθερίαν
στα δουνιά, μπρε παιδιά!
Ιδού καιρός να δοξασθείς,
ψυχήν και σώμα να σωθείς,
τ’ αδέλφια σου να γλύσεις,
Τυράννους νά τζακίσεις.
Κι ελεύθεροι να ζώμεν
στα δουνιά, μπρε παιδιά!
Όποιος λοιπόν είναι καλός,
κι ορθόδοξος χριστιανός,
με τ’ άρματα στο χέρι,
ας δράμει σαν ξεφτέρι,
το Γένος του να σώσει
με χαρά, μπρε παιδιά!
Σταυρός, ή πίστις και καρδιά,
δουφέκια και καλά σπαθιά,
γκρεμίζουν Τυραννίαν,
τιμούν Ελευθερίαν,
όπ’ έδωκεν ο Πλάστης
στο δουνιά, μπρε παιδιά!
Αυτούς που βλέπετ’ αντικρύ,
είναι Κονιάρηδες χοντροί.
Κι εσείς, μπρε παλληκάρια,
είστε σαν τα λιοντάρια.
Κτυπάτε τούς Τυράννους,
με χαρά στη φωτιά!
Ντουντούμικα πλατιά φορούν,
χωρίς πιλάφι δεν μπορούν,
μια ώρα δεν προσμένουν,
χωρίς καφέ πεθαίνουν.
Λοιπόν, τι τους φοβείσθε;
Στη φωτιά, μπρε παιδιά!
Η προκοπή τους είν’ αυτή,
καθώς ξυπνήσουν το ταχύ,
«ανάσουνου» και «ντέρα»,
ω, την κακή τους μέρα!
Ως πότε τούς βαστάτε;
Στη φωτιά, μπρε παιδιά!
Αρβανιτιά και η Τουρκία
χάνει και νουν και μυελά·
όταν θα σηκωθείτε
κι απάνω τους χυθήτε,
τρέμουν κι ανατριχιάζουν.
Στη φωτιά, μπρε παιδιά!
Καπιταναίοι αδελφοί,
ήρωες, άνδρες θαυμαστοί,
καιρός είν’, πολεμείτε,
Τυράννους μην αφήτε·
τ’ αδέλφια μας να γλύσουν.
Στη φωτιά, μπρε παιδιά!
Να λάμψει πάλιν Λευθεριά,
ως ήτον τότε μια φορά·
κι εσάς χρυσάς κολόνας
σας κάμουν εις αιώνας,
να είστε διά μνήμην.
Στη φωτιά, μπρε παιδιά!
Όσ’ άστρα έχει ο ουρανός
κι όσες φωτιές ο κεραυνός,
τόσες φορές ομοίως
ο Μπότζαρης ανδρείως
ενίκησε με δόξαν
την Τουρκιά, μπρε παιδιά!
Μπουκουβαλαίοι ξακουστοί,
οπού ‘ναι σαν τον Ηρακλή,
Τυράννους Οθωμάνους
τους έχουν σα γαϊδάρους·
σαν τίγρεις γιουρουδίζουν
στη φωτιά, μπρε παιδιά.
Ο Δράκος είναι τρομερός
κι ο Καραΐσκος τολμηρός.
Ορμούν εις την Τουρκίαν
χωρίς καμιά δειλίαν,
σκοτώνουν τους Τυράννους,
με χαρά στη φωτιά!
Χριστάκης τώρα είν’ καλός
και ο Μπλαχάβας δυνατός.
Αν βγάλουν τα σπαθιά τους,
αλί ‘πό την Τουρκία τους,
ζητούντες Λευθερίαν
με χαρά στη φωτιά!
Ό Λάζος και ο Κομπολής,
Μπασδέκης και ο Κωνσταντής,
Ταπάκης και Γκιθώνας,
να ζουν εις τούς αιώνας,
είν’ άνδρες ξακουσμένοι
στο δουνιά, μπρε παιδιά!
Σταθάς, Στερνάρης κι ο Παππούς,
κι ο Κοντογιάννης που ακούς,
ως ταύροι αυτοί μουγκρίζουν,
Τυράννους φοβερίζουν,
πατούν την Τυραννίαν
με χαρά, μπρε παιδιά!
Ο Βαρνακιώτης είν’ φριχτός
και ο Μιχάλης φοβερός,
Τζιανάκας και Νικόλας,
να ‘χουν χρυσούς αιώνας,
ποτέ τους δεν φοβούνται
την Τουρκία, μπρε παιδιά!
Τζαχίλας, Ψείρας, κι ο Κοντός,
Δημόκας και ο Κατζαρός,
ο Μάνδαλος και Φώτης,
Τυράννων είν’ διώκτης.
Αυτοί πάντα νικούνε
με χαρά την Τουρκία!
Νικολακαίοι τρομεροί
και ο Καγκιούζης πόλεμεί·
Διέτε τον Ζαχαρία
πώς τρώγει την Τουρκία,
το Γένος για να σώσουν,
με χαρά, μπρε παιδιά!
Ο Χρυσαντάκης κι ο Γιάννης,
Τζοβάρας και ο Τζιαμπαλής·
Διες τον Κολοκοτρώνη
πόσους εχθρούς σκοτώνει·
και τρέχουν σα θηρία
με χαρά στη φωτιά!
Κι άλλοι αμέτρητοι πολλοί,
καπιταναίοι τρομεροί,
που τρέχουν σα θηρία,
ξεσχίζουν Τυραννία
και θέλουν Λευθερία.
Στη φωτιά, μπρε παιδιά I
Αυτοί Τυράννους δεν ψηφούν
κι ελεύθεροι στον κόσμον ζουν·
πλούτος, ζωή, τιμή τους,
είν’ μόνον το σπαθί τους!
Και τρέχουν για την δόξαν
με χαρά στη φωτιά!
Αλέξανδρε, τώρα να βγεις
από τον τάφον, και να ιδείς
των Μακεδόνων πάλιν
ανδρείαν την μεγάλην,
πώς τους εχθρούς νικούνε,
με χαρά στη φωτιά!
Ο Λεωνίδας πού να ζει
με τους τρακόσιους του μαζί,
να ιδεί τον Σπαρτιάτη
πώς ρίχνεται σαν άτι·
τρώει, πατεί, ξεσχίζει
την Τουρκία, μπρε παιδιά!
Αυτούς κι εμείς τους θαυμαστούς,
ήρωας κι άλλους εκλεκτούς,
ας μιμηθώμεν τώρα,
μη χάνωμεν την ώρα,
ότ’ είναι πρόγονοί μας.
Στη φωτιά, μπρέ παιδιά!
Αυτοί εζούσαν στο δουνιά,
μισούντες την κακή σκλαβιά·
για την Ελευθερίαν
πηδούσαν στην φωτιάν.
Λοιπόν, τι καρτερούμεν;
Στη φωτιά, μπρε παιδιά!
Απόφασις και η ορμή,
ανδρεία και η συμβουλή,
Τυράννους δίδουν δρόμον,
μαζί και μέγαν τρόμον.
Λοιπόν, αγριωθήτε,
με χαρά στην Τουρκία!
Αρπάξατε τώρα σπαθιά
και τρέξατε σαν τα θεριά.
Χυθήτε στην Γραικίαν,
βγάλτε την Τυραννίαν
και δότε Λευθερίαν,
με χαρά, μπρε παιδιά!
Λόγγοι, βουνά και λαγκαδιές,
ας στράψουνε από φωτιές·
φωνές, φόβους και τρόμους
γεμίσατε τους δρόμους·
και διώξτε τους Τυράννους
με χαρά, μπρε παιδιά!
Να λάμψει πάλιν ο Σταυρός,
ας έρχεται τώρα ομπρός,
να ιδώσι τα άστρα
τους πύργους και τα κάστρα
να πέφτουν των Τυράννων
στη φωτιά, μπρε παιδιά!
Τα έθνη που δεν μας ψηφούν,
Πατρίδα, Γένος ονειδούν,
ας ίδωσιν ανδρείαν
κι ας λάβωσι δειλίαν,
να πέσουν, να σπαράξουν,
στα φωτιά, μπρε παιδιά!
Ν’ αρχίσουν τώρα να λαλούν,
με όργανα να κελαδούν
οι Μούσες την ανδρειάν μας,
τώρα στην Λευθεριά μας·
πως τρέχομεν με πόθον
και χαρά στη φωτιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου