AVANTI MAESTRO
Σαν ηχούν τα έγχορδα,
- οι αγαπημένοι φίλοι με την έγνοια τους-
Θαυμάσια στιγμή!
Και τα πνευστά πως συνεπαίρνουν
καθώς στο σπίτι τρέχουν τα παιδιά
κι αστειεύονται μες στην αθώα τους τη σχόλη
Λειψή θα ήταν όμως της αρμονίας η ψυχή
αν τα κρουστά της ποίησης
δεν έριχναν φωτιές
στις άλαλες του χρόνου τις στροφές
Μια τέτοια ορχήστρα παίζει χρόνια τώρα
στους δρόμους της ζωής
κι είμαι γεμάτος ήλιους
- Αχ! οι έγχορδοι οι φίλοι μου!-
κι είμαι όλο ουρανός
- Αχ! τα όμορφαπαιδιά μου! -
κι είμαι ο έξαποδώ
- Αχ! η ποίηση που κοιμήθηκα μαζί της
κι αγάπησα τη μουσική!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου