Φταις κι εσύ Mary Rose [Μαρίνος Νομικός]

Πηγή κειμένου: avant-garde.com.cy.

ΦΤΑΙΣ ΚΙ ΕΣΥ MARY ROSE

Γιατί δεν το έσκασες στα κατεχόμενα; Γιατί δολοφονήθηκες μαζί με το παιδί σου από λεβέντη Ελληνοκύπριο και όχι τον «αλκοολικό Ρουμάνο»;

Θυμάται κανείς πότε ακριβώς χάσαμε την ανθρωπιά μας; Σίγουρα δεν ήταν μετά την καταστροφή του ‘74. Σκατόψυχοι υπήρχαν και τότε (“φάε το φαγητό σου αλλιώς θα στο φάει το προσφυγάκι”) όμως χωρίς να έχω ζήσει τα γεγονότα από πρώτο χέρι πιστεύω πως ο κόσμος τότε άπλωσε το χέρι του και στάθηκε αλληλέγγυος προκειμένου να επιβιώσει. Αυτοί που είχαν λίγα έδωσαν σ’ αυτούς που δεν είχαν τίποτα. Και τα κατάφεραν.

Όχι, η ζημιά πρέπει να έγινε αργότερα. Τότε που αυτοί με τα λίγα (ή και το τίποτα) απέκτησαν ξαφνικά πολλά, με δάνεια, μετοχές, ομόλογα, διορισμούς, επιδόματα και εγγραφές off shore. Και έχτισαν, αγόρασαν και έφαγαν μέχρι να σκάσουν, πρώτα οι ίδιοι και μετά η φούσκα του cypriot dream. Κάπου εκεί χάθηκε τη μπάλα. Κάπου εκεί η σκατοψυχιά έγινε δεύτερη φύση εκείνων που κάποτε την έζησαν στο πετσί τους, οι πρόσφυγες έγιναν διώκτες προσφύγων και ο ξένος η (εύκολη) αιτία όλων των δεινών μας.

Μαζί με το πτώμα της Mary Rose, στην επιφάνεια του βρώμικου, θεοσκότεινου φρεατίου του Μιτσερού, βγήκαν και οι δικές μας βρωμιές, εκείνες που πιστεύαμε ότι κρύβαμε επιμελώς κάτω από το χαλάκι της (πλασματικής όπως αποδείχθηκε) ευμάρειας, τους καθωσπρεπισμού και της χριστιανικής υποκρισίας. Αυτό που όλοι γνωρίζουμε, αρνούμαστε να αποδεχθούμε, θυμόμαστε όταν σκάει κάποιο παρόμοιο περιστατικό και μετά μπλοκάρει και πάλι ο εγκέφαλος ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε ανενόχλητοι το φαϊ, το χέσιμο και το γαμήσι (και όχι απαραίτητα μ’ αυτή τη σειρά). Ότι παρά τους πύργους, τα χρυσά διαβατήρια, τα δήθεν success stories και την ευμάρεια των δεικτών, είμαστε μια οπισθοδρομική, θρησκόληπτη, βαθιά συντηρητική, υποκριτική και ρατσιστική κοινωνία που κρίνει τους ανθρώπους ανάλογα με το χρώμα του δέρματος, την καταγωγή και τη θρησκεία - και μαντέψτε ποιος συνδυασμός κερδίζει!

Η Mary Rose και η 6χρονη κορούλα της εξαφανίστηκαν από τη Νήσο των Αγίων πριν από ακριβώς ένα χρόνο. Η εξαφάνιση καταγγέλθηκε από τη φίλη και συγκάτοικο του θύματος την ίδια μέρα που οι δυο τους δεν έδωσαν σημεία ζωής. Η Αστυνομία ισχυρίζεται -σε μια πίκρικη και αλαζονική ανακοίνωση απάντηση στις επικρίσεις που έχει δεχθεί- ότι έγιναν ολες οι απαιτούμενες ενέργειες προκειμένου να εντοπιστούν: ανακρίθηκε ο “αλκοολικός Ρουμάνος σύντροφος και πατέρας του παιδιού” (περισσότερα γι’ αυτό παρακάτω), στάλθηκε σήμα στην Ιντερπόλ και στις Φιλιππίνες ενώ δόθηκε και μια ανακοίνωση στα ΜΜΕ για “εκλιπόντα πρόσωπα”. Δηλαδή αντιμετωπίστηκε από Αστυνομία και ΜΜΕ ως ακόμα μία “μαυρού που το σκάει από τον νόμιμο εργοδότη της για να πάει να δουλέψει στα κατεχόμενα για περισσότερα λεφτά” και θάφτηκε στα μονόστηλα και στις ήσυχες συνειδήσεις μας. Ούτε ότι μαζί με τη γυναίκα υπήρχε ένα 6χρονο κορίτσι, ούτε ότι οι συνθήκες εξαφάνισης ήταν παράξενες εξαρχής (η κοπέλα δεν είχε πάει καν να πάρει τον μισθό από τη δουλειά της), ούτε ότι το διαβατήριο της Mary Rose ήταν στο σπίτι της και της μικρής στου πρώην συντρόφου της και βρέθηκαν ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ (τις έψαχναν στο εξωτερικό αλλά δεν σκέφτηκαν να ψάξουν, ας πούμε, το... σπίτι της; Φυσικά και βγάζει νόημα), ούτε ότι η φίλη γνώριζε εξαρχής για τον μυστηριώδη “Ορέστη” του διαδικτύου που τελικά αποδείχθηκε -επίσης ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ- ότι ήταν ο δολοφόνος της.

Η Mary Rose δεν ήταν ντόπια για να συγκλονίσει (όπως λένε τα προσφιλή δημοσιογραφικά κλισέ) η εξαφάνισή της το παγκύπριο και να ζήσουμε ώρες αγωνίας μέχρι να βρεθούν με την κορούλα της σώες και υγιείς. Να γίνουν χιλιάδες shares της φωτογραφίας της ώστε να σιγουρευτούμε ότι θα φτάσει μέχρι και το πιο απομακρυσμένο χωριό. Να κλείσουν αεροδρόμια, λιμάνια, οδοφράγματα σε περίπτωση που η μικρή έπεσε θύμα απαγωγής. Τα κανάλια να ξημεροβραδιάζονται έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, το σπίτι του θύματος, να μιλήσουν με συγγενείς , φίλους και γείτονες (που θα δηλώσουν κλασικά ότι έπεσαν απ’ τα σύννεφα), η τοπική Μητρόπολη να οργανώσει αγρυπνία για προσευχή, ο Ιωνάς και η Κλέλια να βγουν μια πανηγυρική σέλφι στην περίπτωση θετικής έκβασης της υπόθεσης.

Όχι. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνέβη τον Μάιο του 2018 γιατί πολύ απλά ποιος χέστηκε για την αόρατη Φιλιπιννέζα με τον αλκοολικό και βάναυσο Ρουμάνο σύντροφο και το μικρό μπάσταρδό τους (που βέβαια γεννήθηκε στην Κύπρο αλλά απ’ ότι φαίνεται στη λάθος οικογένεια). Ούτε η Αστυνομία, ούτε τα ΜΜΕ, ούτε οι πολιτικοί, ούτε τα κατά τ’ άλλα λαλίστατα σόσιαλ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΣ.

Κι όταν βρέθηκε το πτώμα (τυχαία φυσικά αφού δεν την έψαχνε κανένας) η Αστυνομία οδηγήθηκε στον δράστη με στοιχεία που ήταν γνωστά ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ καθώς τώρα βρήκαν τα διαβατήρια (που ήταν σε δημόσια θέα), τώρα έψαξαν τα σόσιαλ μίντια του θύματος, τώρα έμαθαν για τις επαφές της με τον μετέπειτα δολοφόνο της ο οποίος ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ κυκλοφορούσε ελεύθερος μοιράζοντας διαταγές σε φαντάρους και πιθανότατα μιλώντας και με άλλες ανυποψίαστες γυναίκες σε διάφορα dating apps. Κι ενώ είχε σκοτώσει μια γυναίκα και το παιδί της. Στη ψύχρα. Ένα 6χρονο μωρό.

Αλλά βλέπετε ο “Ρουμάνος” πρώην σύντροφος και πατέρας βόλευε την αφήγηση. Ήταν αλκοολικός, βάναυσος και το κυριότερο “όχι ένας από εμάς”. Και δαιμονοποιήθηκε από τα κλικοθηρικά ΜΜΕ και την πάντα πρόθυμη για κανιβαλισμό κοινωνία με την ίδια περισσή ευκολία που μετέτρεψε τον Σομαλό πατέρα σε βιαστή του βρέφους του και τον ρωσικής καταγωγής έφηβο επιζήσαντα μιας φοβερής σφαγής σε μηχανορράφο δολοφονικό εγκέφαλο (περιστατικά για τα οποία ουδείς παραιτήθηκε και κανένα λαλίστατο καταγγελτικό αρχίδι του Facebook δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη). Βέβαια ο “Ρουμάνος” παραχώρησε αργότερα τη θέση του στους “δύο υπόπτους” (ξαφνικά η εθνικότητα δεν έπαιζε πια ρόλο για τα πονόψυχα media) και τέλος στον “δράστη αξιωματικό της Εθνικής Φρουράς” (η έμφαση εδώ δίνεται γιατί η στολή βλέπετε προσδίδει κύρος και κοινωνικό στάτους). Α και Ελληνοκύπριος. Τώρα δεν χάλασε απλά το αφήγημα, γαμήθηκε τελείως. Γι’ αυτό και τα media έκαναν αμέσως γαργάρα την καταγωγή και αναφέρονται στον δράστη με το ονοματεπώνυμο, την ηλικία ή το επάγγελμα.

Αλλά φταις κι εσύ Mary Rose. Ήρθες εδώ (στο Facebook που λέει κι ο Δίπλαρος) πήρες τη δουλειά κάποιας Κυπραίας, έκανες παιδί που αν ζούσε θα ήθελε επιδόματα, δικαιώματα, την πολύτιμη υπηκοότητα που αξίζει πολλά (ξεπλυμένα) εκατομμύρια. Ψαχνόσουν μητέρα πράμα σε dating apps, συναντούσες άγνωστους άνδρες και ποιος ξέρει τι έκανες και ανάγκασες έναν Ελληνοκύπριο λεβέντη, έναν τίμιο, οικογενειάρχη, αξιωματικό της Εθνικής Φρουράς και ευπόληπτο μέλος της τοπικής κοινωνίας, να σε σκοτώσει μαζί με το μούλικό σου και τώρα να τρέχει η Αστυνομία να βουτάει σε πλημμυρισμένα φρεάτια και να σκάβει σε χωράφια νυχτιάτικα, τη στιγμή μάλιστα που τόσα παράνομα αγρέλια περνούν στις ελεύθερες περιοχές από τα οδοφράγματα.

Πόσο βόλευε Mary Rose να είχες εξαφανιστεί από προσώπου γης. Να είχες πάει όντως στα κατεχόμενα -όπως υπέθεσαν ότι είχες κάνει κι ας μην το παραδεχτούν ποτέ επίσημα- πίσω στις Φιλιππίνες, στον Άρη, να σε είχε καταπιεί τέλος πάντων η προσφάτως φωτογραφημένη μαύρη τρύπα. Τι καλά να ήσουν ακόμα ένα όνομα σε μια ξεχασμένη λίστα, ένα νούμερο στατιστικής, παρά ένα πτώμα σε τυμπανιαία κατάσταση που βγήκε στην επιφάνεια για να μας γεμίσει ενοχές με διάρκεια ζωής όχι μεγαλύτερης από ένα insta story.

Στην αρχή του κειμένου αναρωτήθηκα πότε ακριβώς χάσαμε την ανθρωπιά μας. Πλέον αρχίζω ν’ αμφιβάλλω αν την είχαμε και ποτέ...

Αύριο Κυριακή 21/4 στις 4 το απόγευμα η φιλιππινέζικη κοινότητα του νησιού διοργανώνει εκδήλωση πένθους και αγρυπνία στο πάρκο παρά τα κεντρικά γραφεία της CYTA στη Λευκωσία (κοντά στο αρχαιολογικό μουσείο) καλώντας όσες και όσους προσέλθουν να φοράνε μαύρα και να κρατάνε από ένα λουλούδι. Θέλω πολύ να πάω αλλά να σας πω την αλήθεια; Ντρέπομαι.