ΣΑΝ ΑΛΩΝΑΡΗΣ
Στριμωγμένος
στο καυσωνικό χαμόγελο
μιας μέρας από ολίγη με Ιούλιο
γραπώνω κάθε υπεράκτιο πουλί
πετά και αισχροφορεί αιωνιότητα την έρημο
Μπρος στο παράθυρο
άλλη εικόνα
όλη η ζωή κι ένα κλωνί βασιλικός
διψώντας
Ελκυστικό το θέαμα
με βρήκε η ενηλικίωση κοιμισμένο
και μ' έβαλε να χειροκροτούμε
μέρες ατέλειωτες
σαν να ήταν η έρημος, δρόμοι γεμάτοι παιδιά
στα χείλη τους που είχαν πουλιά
σαν να έβρεχε και μύρισε η ζωή βασιλικό
σαν να σκόνταψε ο Ιούλιος
στις αφέγγαρες νύχτες του
και έγινε η ενηλικίωση
ένα παράθυρο κλειστό
που χέρι κανένα δεν ανοίγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου