ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟ
Και ακόμα πιο εύκολο, θα μου ‘ταν
να κατέβω σε σένα από τις πιο σκοτεινές σκάλες,
εκείνες του πόθου που μου χιμάει
σαν στερημένος λύκος μες στη νύχτα.
Ξέρω καλά πως θα έδρεπες τους καρπούς μου
με της συγγνώμης τα σοφά χέρια ...
Και ξέρω επίσης πως μ’ αγαπάς με αγάπη
αγνή, απέραντη, βασίλειο της θλίψης ...
Το δάκρυ μου όμως για σένα εγώ το δούλεψα
μέρα τη μέρα σε άπλετο φως
κι αμίλητη το ξαναστήνω στα μάτια μου που,
όταν σε κοιτάζω, ταΐζονται μ’ αστέρια.
ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΧΡΗΜΑΤΑ
Δεν έχω ανάγκη από χρήματα.
Έχω ανάγκη από αισθήματα,
από λέξεις, από λέξεις σοφά διαλεγμένες,
από λουλούδια που τα λένε σκέψεις,
από ρόδα που τα λένε παρουσίες,
από όνειρα που κατοικούν τα δέντρα,
από τραγούδια που κάνουν τ’ αγάλματα να χορεύουν,
από άστρα που ψιθυρίζουν στ’ αυτί των εραστών.
Έχω ανάγκη από ποίηση,
εκείνη τη μαγεία που πυρακτώνει το βάρος των λέξεων,
που ξυπνά τις συγκινήσεις και βγάζει καινούργια χρώματα.
Από τη συλλογή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου