Η ΤΥΧΗ ΤΗΣ ΕΛΙΚΗΣ
Το άρωμα της κνίσας
Στέγνωσε στα καλντερίμια
Το ψηλό κύμα είχε αφήσει
Παντού σημεία
Από το πέρασμά του
Τα πιθάρια
Σπασμένα στις λάσπες
Θαμμένα κάτω
Από πέτρες τετραγωνισμένες
Με κεραμικά, καδρόνια και νεκρούς
Ατάκτως ερριμμένα
Στον τόπο που είχε εισβάλει
Επιστρέφοντας κατόπιν
Στην άβυσσο τροπαιοφόρο
Τα νυχτοπούλια
Είχαν δει
Αλλά δεν μίλησαν ούτε έγραψαν κάτι
Κατέβηκαν πάντως μετά
Για σάρκες αλμυρές
Και για σπόρους που δεν βρήκαν
Δεν ταράχτηκαν τ' αστέρια
Ούτε η σελήνη
Οι Αβορίγινες δεν ματαίωσαν το κυνήγι
Όταν οι κάτοικοι της
Περδικλωνόντουσαν
Με γλυκόπιοτο κρασί χορτασμένοι
Προτού σβήσει
Στο πρόσωπό τους το γέλιο
Απ' όταν τα ζα
Που τα νόμιζαν ζαβά
Είχαν τρέξει
Από τη θάλασσα μακριά
Βαθιά μες στο σκοτάδι
Προτού μια νέα ανατολή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου