Προϋποθέσεις ή τα μετά θάνατον... [Ναπολέων Λαπαθιώτης]

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ Ή ΤΑ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ...

(Ποίημα σε πολλά φαιδρά κεφάλαια, απ’ τα οποία αντιγράφω το «απόσπασμα» που σας ενδιαφέρει)

Κον Μήτσο Παπανικολάου, «Μπουκέτο»

I.

Όταν το πράμα μαθευτεί 
μες στα γραφεία του «Μπουκέτου», 
κρουνοί δακρύων (φανταστικών!) 
θα πλημμυρίσουν το παρκέ του...

Κι ο Μήτσος, μ’ άξαφνη σπουδή, 
θα ψάξει να ’βρει το κλισέ μου, 
κι ίσως την ώρα που το δει, 
να ψιθυρίσει ένα: Χρυσέ μου...

(γιατί παρόλο που θαρρεί
πως ο λουλάς τον έχει οπλίσει, 
θα ’χει ασφαλώς, το βράδυ αυτό, 
κάποιο μαντίλι για την πλύση...)

Μα ο Χάρης, μελαγχολικός, 
μη συμφωνώντας με το Μήτσο, 
θα προτιμήσει, φυσικά, 
να γίνει ένα καινούργιο σκίτσο,

και με κινήσεις νευρικές, 
θα παραγγείλει του Γρηγόρη, 
σε στάση συντριβής βαθιάς, 
να φκιάσει, δίπλα, κι έν’ αγόρι...

(Πέμπτη)
(Νύχτα, κρεββάτι - πρεζαρισμένος)

II.

Το φέρετρό μου, σανιδένιο, 
δε θα ’χει καμμιάν ομορφιά· 
θα το καρφώσουν μάνι μάνι 
με τα χειρότερα καρφιά,

κι ύστερα βίρα και στον ώμο 
(λίγο μακρύ, λίγο φαρδύ) 
κι αυθημερόν θα πάρει δρόμο
για το στερνό μου το τσαρδί!...

Θα ’ναι κι ο Μήτσος με το Χάρη, 
και πέντε δέκα συγγενείς,
- κι ο Γιώργος ο Μυλωνογιάννης: 
άλλος κανείς, κανείς, κανείς...

(Μια και στα φύλλα, ακόμα, βλέπεις, 
δε θα ’χει τίποτα γραφεί, 
ο Κωτσο-Γκίκας θα το μάθει 
τρεις μέρες μετά την ταφή...)

Την άλλη μέρα θ’ αρχινίσουν 
κάποιες γραμμές, εδώ κι εκεί,
- κι αμέσως θα με παραλάβουν 
οι κριτικές κι οι κριτικοί:

«τεχνίτης», «μουσικός του στίχου», 
«πολύ λεπτός αισθητικός»,
αυτά που γράφονται συνήθως, 
κι αυτά που γράφουν σχετικώς.

«τύπος ανώμαλος έκφυλου»,
«γνωστή και συμπαθής μορφή»...
Μα εμέναν, ό,τι και να πούνε,
δε θα μου καίγεται, καρφί!

Γιατί από μέναν, ό,τι μείνει,
στο μέρος που θα κατοικεί
(κι αν υποθέσουμε πως μείνει),
δε θα διαβάζει κριτική...

(Πέμπτη απόγευμα)
(Κλαίγοντας ακράτητα...)

III.

Κι ο Γιώργος ο Μυλωνογιάννης,
με σφίξιμο χεριού γερό,
θα λέει, αράδα, σ’ όσους βρίσκει:
Τι φοβερό! τι φοβερό!...

Και παρατώντας και Σκαρίμπαν,
και στίχους, και πολιτική,
και το παιδί του, και το σύμπαν,
- θα μου σκαρώσει κριτική!...

Κι ο Τάσο-Δρίβας, αφού πρώτα
σμίξει τα φρύδια σοβαρά,
θα τρέξει γρήγορα στη «Γρέτα»
για δισχιλιοστή φορά...

Μα κι ο Βαγιάνος θ’ αρχινίσει,
σ’ όλη γραμμή την Αττική,
μ’ αστούς, μ’ εργάτες, με χωριάτες,
καμπάνια λαπαθιωτική,

και κυνηγώντας άρον άρον,
θα σημειώσει στο καρνέ
ως και τις γνώμες των γαϊδάρων
της πολιτείας Αχαρναί!...

5.5.1937

Το μετέφερα από τη συλλογή: Ναπολέων Λαπαθιώτης – ΣΑΤΙΡΙΚΟΙ (ΦΑΙΔΡΟΙ ΚΑΙ ΜΥΛΛΩΜΕΝΟΙ) ΣΤΙΧΟΙ – Επιμέλεια: Λευτέρης Παπαλεοντίου (pdf εκτός εμπορίου). 
Το ίδιο με μικρές διαφορές και στις σελίδες τού Νίκου Σαραντάκου (εδώ κι εδώ).