ΕΧ NIHILO NIHIL*
Ύστερα
Εκείνο το φευγαλέο
Στο μυστικό φως των πρωϊνών
Να γεννιέται και να χάνεται
Άρωμα πυρκαγιάς!
Όλο να φεύγεις
Στο άκουσμα του νερού
Να σταματάς
Σιβυλλικά χαμόγελα κρύβουν τον θάνατο
Αγαπάς γιατί θα πεθάνεις
Και συ τον ετοιμοθάνατο σκέφτεσαι.
*ΟΥΔΕΝ ΕΞ ΟΥΔΕΝΟΣ
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ
Πολιτεία ανοιχτή στη νύχτα και το χρόνο
Απόρθητη
Ξαγρύπνησα στην αγωνία σου
Νύχτα
Με την προδοσία στα μάτια
Ο νικητής δεν ξεχώριζε απ’ το νικημένο
Κανείς δεν ήξερε την ώρα και τη στιγμή
Κανείς δεν ήξερε ποιος θα ‘ναι ο εκλεκτός!
ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ ΣΤΙΓΜΗ
Πόσοι και πόσοι σε σκοτώσανε
Προσπαθώντας να σκοτώσουν τις ώρες τους
Πόσοι και πόσοι σε σκοτώσανε
Προσπαθώντας να σωθούνε
Αναπολόγητος
Ευχόσουνα μιαν άλλη σιωπή
Ήξερες πως
Ακόμα κι αν...
Η δική σου κίνηση θα ‘μενε µετέωρη
Σε μεταμορφώσεις καταφεύγοντας
Επέμενες να υπάρχεις.
Πηγή: Δοκιμασία - περιοδική έκδοση λογοτεχνικού προβληματισμού, τεύχος 10 (1974).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου