Το όρος «Πατέρας» μπορεί να μην είναι το ψηλότερο στην αττική – η ψηλότερη κορυφή του, «Λεοντάρι» ή «Έλατος» φτάνει στα 1.132 μ. και το καθιστά το 4ο ψηλότερο μετά τους ορεινούς όγκους: της Πάρνηθας (Καραβόλα, 1.413 μ.), του Κιθαιρώνα (Πρ. Ηλίας ή Ελατιάς, 1.409 μ.) και των Γερανείων ορέων (Μακρυπλάγι, 1.369 μ.) – αλλά είναι το μεγαλύτερο σε έκταση.
Στα τελευταία 40 χρόνια υπέστη τρεις μεγάλες καταστροφές από φωτιά:
-το 1985 όταν η φωτιά που ξεκίνησε από τα Βίλια το κατάκαψε σχεδόν ολόκληρο, αφανίζοντας μάλιστα οριστικά το ελατοδάσος από τις κορυφές του,
-36 χρόνια μετά, το 2021, όταν η φωτιά, που και πάλι ξεκίνησε από τα Βίλια, κατάκαψε όλο το βόρειο και κεντρικό του μέρος και
-το 2023 όταν η φωτιά που ξεκίνησε από το Στεφάνι Δερβενοχωρίων Βοιωτίας, μια από τις χειρότερες φωτιές που γνώρισε ποτέ η αττική, κατάκαψε τις βορειοανατολικές, ανατολικές και νοτιοανατολικές πλαγιές του φτάνοντας στη Νέα Πέραμο.
Στο όρος «Πατέρας», όπως φαίνεται και στο χάρτη από το Google maps, κατωτέρω, ξεχωρίζουνε τέσσερα μεγάλα καρστικά βυθίσματα (Μεγάλο και Μικρό Βαθυχώρι και Μεγάλος και Μικρός Κρύφτης) ενώ το συνολικό του σχήμα, με τα βαθιά επιμήκη βυθίσματα και τις μεταξύ τους οροσειρές, στη διεύθυνση Α-Δ, υποδεικνύει και τον τρόπο που σχηματίστηκε/διαμορφώθηκε/διαμορφώνεται από την τεκτονική δραστηριότητα στην ευρύτερη περιοχή.
Στο παρόν ακολούθησα μια όμορφη διαδρομή, στο αναγεννημένο πευκοδάσος, από την περιοχή Βένιζα προς την κορυφή «Κορώνα». Η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia, που ακολουθεί:
.png)
Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή.
Το πευκοδάσος είναι πέρα από όλα τα υπόλοιπα και πηγή πλούτου καθώς μας προμηθεύει με πολύτιμα πρωτογενή υλικά, όπως η ρητίνη:
Στην επόμενη, ερείπια μεσαιωνικού κτίσματος. Εδώ να αναφέρουμε πως στα μεσαιωνικά χρόνια, στα τέσσερα βυθίσματα, τα οποία αναφέρθηκαν ανωτέρω, και στον ευρύτερο χώρο τους, είχανε χτιστεί οικισμοί διότι, λόγω της θέσης τους, δεν φαινόντουσαν από τους πειρατές, οι οποίοι λυμαίνονταν τις ακτές κυρίως του Σαρωνικού κόλπου αλλά και του ανατολικού Κορινθιακού.
Το Μικρό Βαθυχώρι από νοτιοανατολικά. Στο βάθος αριστερά η κορυφή «Κορώνα»:
Όμορφη διαδρομή μες στο αναγεννημένο πευκοδάσος:
Το πυροφυλάκιο «Μπρινιάς» με την εξαιρετική θέα προς τις νότιες πλαγιές τού όρους «Πατέρας», τη Σαλαμίνα, την πεδιάδα Μεγάρων και τα Γεράνεια όρη:
Η κορυφή «Κορώνα» από νοτιοανατολικά και ανατολικά:
Η άνοδος στην κορυφή «Κορώνα» γίνεται, από το τέλος τού δασικού χωματόδρομου, μέσω δύο παλιών μονοπατιών/περασμάτων, πνιγμένων πια στα πουρνάρια, σε ένα κακοτράχαλο μέρος:
Η άνοδος έγινε μέσω του βορειότερου ενώ η κάθοδος μέσω του νοτιότερου. Τα εν λόγω μονοπάτια συναντιούνται και συνεχίζουν ως ένα, κοντά στην κορυφή.
-στις επόμενες δύο, οι οποίες λήφθηκαν από το ίδιο σημείο με την προηγούμενη, διακρίνονται οι δύο καλοδιατηρημένοι αρχαίοι πύργοι Βαθυχωρίων, ο κυκλικός και ο τετράγωνος. Να σημειώσουμε βεβαίως ότι η θέση τους, στα αρχαία χρόνια, είχε στρατηγική σημασία καθώς ελέγχανε περάσματα:
-στην επόμενη διακρίνονται μεταξύ άλλων το Μεγάλο Βαθυχώρι, με τις εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών, και το παραλιακό χωριό Ψάθα:
-το κόκκινο σημάδι, στην επόμενη, υποδεικνύει το πέρασμα, προς την κορυφή «Κορώνα», κάπου μες στα πουρνάρια…
Η κορυφή «Κορώνα»:
-στην επόμενη μεταξύ άλλων διακρίνονται το Μεγάλο και οριακά το Μικρό Βαθυχώρι και στο βάθος οριακά ο Κιθαιρώνας:
To παλιό νοτιότερο μονοπάτι, το οποίο ακολούθησα κατεβαίνοντας, περνά μέσ’ από μια επικλινή στενή χαράδρα:
…και βγαίνει στο σημείο που υποδεικνύουν τα κόκκινα βέλη (να το ακολουθήσεις ανεβαίνοντας - δεν είμαι σίγουρος ότι είναι ευκολότερο από το προηγούμενο):
Καθώς επέστρεφα, η μέρα είχε προχωρήσει, η ζέστη ανέβαινε, αλλά το πευκοδάσος πρόσφερε απλόχερα τη δροσιά του και τον πολύτιμο ίσκιο του:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου