Μικρή σουίτα σε κόκκινο μείζον [Γιάννης Ρίτσος]

Μικρή σουίτα σε κόκκινο μείζον

Ι.

Πλήθος λεμόνια

επάνω στο τραπέζι

στις καρέκλες

στο κρεβάτι

κίτρινες λάμψεις

τρέχουν το σώμα σου

μ᾿ αρέσει που βρέχει

νύχτα με χίλια λεμόνια

και ξαφνικά ο φακός του δασοφύλακα

να σταματάει τους βρεγμένους λαγούς

στα πισινά τους πόδια.

Διακοφτό 18.11.80

ΙΙ.

Ω αλάνθαστο σώμα

πόσα και πόσα λάθη

μ᾿ ένα μικρό διαβατικό φεγγάρι

στα γυμνά δέντρα του πεζοδρομίου

αδειούχοι στρατιώτες καπνίζουν

κάτω απ’ το υπόστεγο

βρέχει όλη μέρα

ακούω το νερό να κυλάει ατέλειωτο

απ’ τα λούκια στο δρόμο

παρότι το ξέρω

αυτό το εισιτήριο

είναι εκπρόθεσμο πια.

Αθήνα 18.11.80

ΙΙΙ.

Το σώμα -λέει-

στη γενική: του σώματος

και γενικά το σώμα

άλλη λέξη πυκνότερη δεν έχω

παίρνω τη νάιλον σακούλα

μπαίνω στα λαϊκά εστιατόρια

μαζεύω ψαροκόκαλα

για τις άγριες γάτες της γειτονιάς

στα διαλλείματα -λέει-

κουβεντιάζω με τους μουσικούς

στα σκοτεινά παρασκήνια-

τι απέραντη απόσταση διανύω

απ’ το σώμα σου

έως το σώμα σου.

Αθήνα 19.11.80

Πηγή: Γιάννης Ρίτσος - Τα ερωτικά (uoa.gr)