Στο παρόν παρουσιάζονται λίγες εικόνες από την πολύ όμορφη διαδρομή στη ρεματιά Φλαμπουρίτσα, στο όρος Ζήρεια (Κυλλήνη) Κορινθίας, η οποία ξεκινά από ένα λιβάδι / λάκκα κάτω και βόρεια από τον ορεινό όγκο Παράγκα (υψ. 2.033 μ.) που βρίσκεται νότια / νοτιοανατολικά τής Μεγάλης Ζήρειας (υψ, 2.375 μ.) και νοτιοδυτικά τής Μικρής Ζήρειας (υψ. 2.086 μ.), και συνεχίζει βόρεια/βοειοανατολικά, μεταξύ των ορεινών όγκων Μικρή και Μεγάλη Ζήρεια, σε ένα καταπράσινο τοπίο, κυριαρχούμενο από έλατα, όπου μάλιστα βρίσκονται και ενδημικά φυτά (σ.σ. αναφέρονται σε ενημερωτικές πινακίδες) μέχρι που, βόρεια τής περιοχής Βαρνεβό και νότια τής μονής Αγ. Βλασίου, συνεχίζει στη ρεματιά «Λυκολάγκαδα» και κατόπιν, μετά που θα ενωθεί με ένα εποχικό ποτάμι / ρέμα που ξεκινά από την εποχική λίμνη Δασιού και περνά από τα Τρίκαλα Κορινθίας, ως ποταμός Σύθας, ο οποίος εκβάλει στο Ξυλόκαστρο.
Η διαδρομή που ακολούθησα έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
.jpg)
Ξεκινήσαμε – στη υπόψη διαδρομή ακολούθησα τα μέλη τής Π.Ο.Υμηττού στην οργανωμένη σχετική εκδήλωση τού συλλόγου – από το ύψος τού Μετεωρολογικού Σταθμού / Πυροφυλάκιο στο Βαρνεβό με την πολύ καλή θέα προς τα βόρεια και την εξαιρετική προς τις Μικρή και Μεγάλη Ζήρεια:
-στην πρώτη εικόνα, προς τα βόρεια, πέρα από τον Κορινθιακό κόλπο, ξεχωρίζει ο Ελικώνας και λίγο στα αριστερά ο Παρνασσός ενώ, προς την πλευρά τής Πελοποννήσου, λίγο πιο αριστερά από το κέντρο τής εικόνας ο κωνοειδής παραθαλάσσιος ορεινός Κούτσα* και πίσω δεξιά η Πελλήνη**:
-στην επόμενη, αριστερά η Μικρή Ζήρεια, δεξιά η Μεγάλη Ζήρεια και η ρεματιά Φλαμπουρίτσα, ανάμεσά τους:
-στην επόμενη διακρίνεται ο Μετεωρολογικός Σταθμός και Πυροφυλάκιο στο Βαρνεβό:
-στην επόμενη η Μικρή Ζήρεια:
Ακολουθούν εικόνες από το πρώτο μέρος τού μονοπατιού, το οποίο ανεβαίνει τη ρεματιά Φλαμπουρίτσα. Το μονοπάτι, που για λίγες εκατοντάδες μέτρα ταυτίζεται με ένα δασικό χωματόδρομο, ο οποίος έρχεται από το Βαρνεβό, είναι κατηφορικό μέχρι που θα κατέβει στην ξερή κοίτη τού ρέματος (σ.σ. η χρονιά φέτος είχε πολύ ζεστό χειμώνα, με λίγες βροχές στην περιοχή και ελάχιστα χιόνια – συνήθως, στη Ζήρεια, τόση χιονοκάλυψη έχει τον Ιούνη).
Από εκεί συνεχίζει ελαφρά ανηφορικά και κινείται παράλληλα ή διασταυρούμενο με την κοίτη προς τα ανάντη.
Σε κάποιο σημείο, ψηλότερα, η ρεματιά κατεβάζει νερό (το οποίο χάνεται σε καταβόθρες) από τις πηγές τού Σύθα ποταμού.
Τα ανάντη τής ρεματιάς, όπως προαναφέρθηκε, βρίσκονται σε ένα λιβάδι, όπου υπάρχουνε κάποιες μικρές κτηνοτροφικές μονάδες. Ανατολικά του, προς τις πλαγιές, βρίσκονται οι πηγές (υποθέτω οι πιο πάνω γιατί το νερό πιο κάτω, προτού χαθεί στις καταβόθρες, δείχνει αρκετά περισσότερο κάτι που σημαίνει πως εκτός από τα ελάχιστα χιόνια που λιώνουν, παρακάτω, θα υπάρχουνε και άλλες πηγές.)
Επέστρεψα μέσω τής ίδιας διαδρομής.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως σε όλο το μήκος τού μονοπατιού κάτω στη ρεματιά, ήτοι στα 5,5 από τα 7,5 περίπου χλμ. τής διαδρομής, μέχρι και τις πηγές τού Σύθα ποταμού, δεν υπάρχει καθόλου σήμα κινητής τηλεφωνίας. Το μονοπάτι είναι βατό, με ελάχιστα σημεία να απαιτούν προσοχή, η περιοχή, την ημέρα, γιατί το βράδυ υπάρχουν πολλά αγριογούρουνα, δεν έχει ζώα επικίνδυνα για τον άνθρωπο, αλλά καλό είναι να μην επιχειρείται η διάσχιση από πεζοπόρους μόνους.
*
**
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου