Η δύναμη τής εικόνας

Αναμφίβολα δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό, να επηρεάσει δραματικά εξελίξεις, ενίοτε στην παγκόσμια πολιτική σκακιέρα, από την εικόνα: τα κατάλληλα άτομα, την κατάλληλη στιγμή, στην κατάλληλη γωνία. Όχι γιατί θα έχει αποτυπώσει τον ανθρώπινο πόνο ολόκληρων λαών που λιμοκτονούν, βομβαρδίζονται και σφάζονται ανελέητα, αλλά γιατί μπορεί να φορτίσει ψυχολογικά μάζες ανθρώπων που, ιδιαίτερα σε προεκλογική περίοδο και με την κατάλληλη διαχείριση, να οδηγηθούνε μαζικά σε συγκεκριμένες αποφάσεις.

Η είδηση τής πρόσφατης απόπειρας δολοφονίας τού υποψήφιου προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump, θα άφηνε έτσι κι αλλιώς το αποτύπωμά της στην προεκλογική διαδικασία των ΗΠΑ, ίσως όχι καταλυτικά, αλλά οι εικόνες, και μάλιστα πολύ πιο δυνατά από το όποιο video είδαμε, εκτιμώ ότι καθορίσανε το αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών τού Νοέμβρη και αυτό ανεξάρτητα τής κατάστασης υγείας τού σημερινού προέδρου Joe Biden. Ανάμεσα στις εικόνες που κυκλοφόρησαν, από παρόντες φωτογράφους στο γεγονός, ξεχωρίζουνε δύο:

Αφενός του Doug Mills των NYT:

…στην οποία διακρίνεται η σφαίρα κλάσματα δευτερολέπτου προτού διαπεράσει το αφτί τού Trump

Αφετέρου του Evan Vucci του CNN:

…και η οποία χαρακτηρίστηκε ως η φωτογραφία τού 21ου αιώνα. Δεν ξέρω τι μας επιφυλάσσουνε τα επόμενα χρόνια, αλλά την ανωτέρω εικόνα ούτε ο καλύτερος σκηνοθέτης στον κόσμο θα μπορούσε εύκολα να την δημιουργήσει. Λες και είναι μελετημένη σχολαστικά στην κάθε της λεπτομέρεια. Υπάρχουνε όλα τα συντηρητικά στοιχεία, σε όλη τους την ένταση, να εμπνεύσουνε και να καθοδηγήσουνε τους γενικά συντηρητικούς αμερικάνους στην επιλογή τού επόμενου προέδρου τους. Η σημαία των ΗΠΑ πάνω από όλους, το λαβωμένο αλλά ανίκητο σύμβολό τους να υψώνει αποφασιστικά τη γροθιά τής νίκης, ο σωματοφύλακας – στρατιώτης με το σκληρό βλέμμα δίπλα του, έτοιμος να θυσιαστεί αν χρειαστεί, και η γυναίκα σωματοφύλακας να τον έχει αγκαλιάσει στοργικά, ως μητέρα ή σύζυγος εκεί, ταγμένη δίπλα στον αγωνιστή γιο ή άντρα της να τον υπερασπίζεται τυφλά (σ.σ. από όλα τα πρόσωπα στην εικόνα αυτής μόνο κοιτάζει χαμηλά, κάτω).

Μια ιστορική εικόνα που θα κρίνει πολλά στο βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο διάστημα και σίγουρα και για τη χώρα μας καθώς ο Trump έχει δείξει την ιδιαίτερη εκτίμηση του για το καθεστώς Ερντογάν ενώ έχει ταχθεί υπέρ της άμεσης λήξης τού πολέμου στην Ουκρανία. Ο Trump δείχνει να υπολογίζει την / στην Ρωσία, την οποία σε κάθε περίπτωση δεν βλέπει ως απειλή, τουλάχιστον όσο οι δημοκρατικοί και πολλοί από τους ηγέτες άλλων χωρών τού ΝΑΤΟ. Αυτό, οι θέσεις του για τη Ρωσία, αποτελεί πρόβλημα για την Ελλάδα και ξεκάθαρο πλεονέκτημα για την Τουρκία, που αποδεικνύει σταθερά, ήδη από τη δεκαετία τού 1920, πώς να μένει πάντα ουδέτερη και πώς να είναι μέσα στα πράγματα. Η χωρίς λόγο και «ανάλυση επιπτώσεων» τυφλή υποστήριξη τής Ουκρανίας στον πόλεμο με τη Ρωσία (σ.σ. βεβαίως η Ρωσία είναι αυτή που εισέβαλε στην Ουκρανία αλλά να μην αγνοούμε όσα προηγηθήκανε και κυρίως οι σφαγές ρωσόφωνων στις ανατολικές της επαρχίες) τελικά το μόνο που θα αφήσει σε βάθος χρόνου είναι μια ισχυρή χώρα, τη Ρωσία, εχθρικά διακείμενη απέναντί μας και την Τουρκία να το εκμεταλλεύεται δεόντως (σ.σ. η χωρίς λόγο και λάθος αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία, το 1919, δείχνει να μην μας έχει διδάξει τίποτα).

Εκτός άλλων δραματικών γεγονότων, ο Trump θα είναι από τη νέα χρονιά πρόεδρος των ΗΠΑ και στην Ελλάδα έχουμε λιγότερο από ένα 6μηνο να έχουμε απαντήσεις στις προκλήσεις. Η ιστορία μάς λέει ότι δεν θα έχουμε.