ΦΩΤΟΓΕΝΕΙΑ
Το ήξερε από την πρώτη κιόλας στιγμή
ότι θα τον αγκάλιαζε με εκείνα
τ΄ αμέτρητα χέρια της
μα δεν μπορούσε βέβαια
να υπολογίσει τα πάντα με ακρίβεια
όσα δηλαδή θα συνέβαιναν αμέσως μετά
ναι, όλες τις πολύτιμες μέρες και νύχτες
όπως δικαίως θα τις αποκαλούσε στο μέλλον
αλλά πρόλαβε όμως να γράψει εγκαίρως
για την εκπλήρωση
ενός προ πολλού υπεσχημένου Αυγούστου
μαζί της
εκεί που όλα έδειχναν αποτελειωμένα
στη μεγάλη, αμυδρά φωτισμένη
λεωφόρο των επιθυμιών.
ΧΩΡΙΣ ΤΡΟΜΟ
Την κοίταξε όπως τότε
σαν να ήταν η πρώτη φορά
διότι ξέρει ότι είναι η ίδια πάντα φωνή
το ίδιο ακριβώς πρόσωπο
κι ας δείχνει σήμερα
πως πρόκειται για μιαν άλλη
επιμένοντας να του λέει
ότι τίποτα δεν της ανήκει πια
ότι όλα τα έχει πάρει ο εχθρός της
ο άφαντος που είναι όμως παντού
σ΄ όλο το σώμα της τώρα
όπως η αλήθεια φαίνεται στην οθόνη
ενώ του δείχνει το μπλουτζίν
δεν την στενεύει πια
κάθε μισή ώρα χάνει βάρος
αλλά εκείνος ξέρει ότι όλα θ΄ αλλάξουν
την βλέπει να έρχεται ήδη κοντά του
αργά τη νύχτα στο μπαρ σύντροφο
να κάτσει δίπλα του ξανά
θα την λένε πάλι Ελένη
και θα είναι η χαρά των μηρών της
ένας απλός άνθρωπος
που ονειρεύεται είναι
που γράφει συχνά τα μεσημέρια
για την ευφράδεια των μαστών της
για τη ζωή, όπως πρέπει να είναι
και γι΄ αυτό θα την δει σε λίγες μέρες
να βγαίνει πρώτη φορά απ΄ το θάλαμο
χωρίς τρόμο.
Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον ποιητή Γιώργο Βέη για την τιμή να μου στείλει τα ανωτέρω ποιήματά του να παρουσιαστούνε στο παρόν ιστολόγιο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου