Μ' ένα γιατί.

Τα λιβάδια στην κίτρινη στολή
Στου ήλιου την απλοχεριά.
Χόρευες, πως χόρευες!, αέρινη, απλή
Στο κέντρο κύκλου από παιδιά.

Στον πλάνητα του πόθου, ηλιοτρόπια ριζωμένα
Τη ματιά να ξεδιψάσουν, το βλέμμα να τραφούν.
Μα συ θα τον περίμενες κρυφά για τα ειπωμένα
Γι' αυτό που θέλουν τα κορμιά και το ζητούν.

Κι ήταν αυγή της νύχτας στερνοπαίδι, ακόμα
Όταν απόκαμες κι αποκοιμήθηκες μ' ένα γιατί
Όταν δεν είχε ακουστεί από μαντατοφόρου στόμα
Για κάποιο παλικάρι και μια μετωπική.



(Μάιος 2010)