10 Μαΐου 2012

Αιμορραγών [Kώστας Σφενδουράκης]



Αιμορραγών

“Είμαι Έλληνας” τον άκουγαν να λέει
το έσχατο αποκούμπι, αυτό το ψέμα
κοιτώντας απ’ το στόμα του να ρέει
σε θρόμβους ασταμάτητα το αίμα.

“Είμαι Έλληνας... κι εγώ αυτού του τόπου
ένα κορμί, αξίζω μιαν ελπίδα
να, δείτε...”, όμως τα ίχνη του ανθρώπου
γι’ αυτούς τα ’χει σκεπάσει μαύρη φλοίδα.

“Είμαι Έλληνας” και μέσα του η σκέψη
βλαστήμαγε “κατάρα αυτή η φύση!”
τον πρόδιδε και ποιός να τον πιστέψει;...
περίμεναν να δουν αν θα ψοφήσει.

“Είμαι Έλληνας... αίμα να με καλύψεις
κόκκινο ντύσε όλο μου το δέρμα,
να αλλάξει”, τον τρελάνανε οι τύψεις
που γέμισε κοιτάζοντας το τέρμα.

“Είμαι Έλληνας” τον άκουγαν οι άλλοι
κοιτώντας με αηδία τον αράπη
κι αυτός μέσα στο μαύρο του το χάλι
“είμαι Έλληνας”... καλούσε την αγάπη.



Δεν υπάρχουν σχόλια: