27 Μαΐου 2012

Ο θρήνος της σπηλιάς [Μ. Δαμιράλης]




Ο θρήνος της σπηλιάς.

Στη σκοτεινιασμένη
Του βουνού σπηλιά
Δεν ακούς τραγούδια,
Δεν ακούς μιλιά.

Το μπαγλαμαδάκι
Δε μαγεύει πια
Σκόρπισαν κ’ εφύγαν
Όλα τα παιδιά.

Στο ντεκέ απόψε,
Ωχ! Του Μπάρμα Λιά
Οι χτυπιάδες μπήκαν
Τάκαναν γιαλιά.

Σπάσαν ναρδιλέδες
- Τούρνα, τούρνα, να! -
 Κ’ έκλεψαν τα  μάππα
Του πικρομηνά.

Κ’ ήρταν οι νεράιδες
Τώρα στη σπηλιά,
Με τα μεταξένια
Και χρυσά μαλλιά.

Είχανε λουλούδια
Μες στην αγκαλιά,
Κ΄ είχανε στα χείλια
Φίδια και φιλιά.

Κ΄ ήρτανε γοργόνες
Ξωτικές μαζί,
Ωχ! τα, ποιος πεθαίνει
Ποιος απόψε ζει!

Να κ΄οι ντερβισάδες
- Τούρλα, τούρλα, λα! -
Με τα κομπολόγια
Και με το λουλά.

Χώσε μου, καλή μου
Το καμί βαθειά
Κι απ’ τα σπλάχνα βγάλε
Την τρελλή καρδιά.

Και κομμάτιασέ την,
Δός την στα σκυλιά
Ναν τη λυσσοφάνε
Όξω απ’ τη σπηλιά.

Κι αν χαροπαλέψω.
Κι αν πονώ πολύ,
Κόψε μου τα πόδια
Και την κεφαλή.

Ωχ! τα κ’ οι νεράιδες
Νύχτα στη σπηλιά!
Κλαίγαν και τραβούσαν
Τα χρυσά μαλλιά. 



Δεν υπάρχουν σχόλια: