Μπαλάντα του Σκαλκώτα και του Πρίμπα
Ουτιδανέ μου Ουρανέ, πρόσεχε μη σκοντάψεις.
Πρόσεχε μη γίνεις πρόστυχος, σαν κανα καθίκι,
Και σύννεφα, επιμελώς, στα χνώτα σου τα θάψεις.
«Άλικ' Αλίκη σ' αλυκή, και ν' αλυχτούν οι λύκοι.»
Ρίξε βροχή καλέ θεέ! λυπήσου το αρμυρίκι.
Συ θεός αρειμάνιος, γεννάς παντού τα φώτα,
Στολίζεις και τους ποιητές, διάδημα το φύκι!
«Του Σκαλκώτα τα βιολιά, ηλύσια βαρελότα.»
Ουτιδανέ μου Ουρανέ, τους προβολείς ν' ανάψεις,
Μολπές ωραίες τραγουδάς του Πίνδαρου τ' ασίκη.
Στην άγια ραθυμία σου χνοάζουνε οι λάμψεις.
Αφού 'μαστ' άχρονοι, λοιπόν, ο κόσμος μάς ανήκει.
Του ηττημένου δίνεται αυτή εδώ η νίκη.
Ο ουρανός, σαν κόκορας, φλερτάρει μία κότα,
ξεπέρασε το όριο, τον συλλαμβάνει η δίκη!
«Του Σκαλκώτα τα βιολιά, ηλύσια βαρελότα.»
Ουτιδανέ μου Ουρανέ, μην πας να παραγράψεις
Πώς και συ -ο αιώνιος-, συχνά πληρώνεις νοίκι.
Μαριόλη, αλογόμυγες χρυσές θέλεις να χάψεις,
Δεν είναι, φίλτατε, αυτό μαγκιά ούτ' αντριλίκι!
Πλήρωσε φόρο στον ποιητή, δώσ'του 'να καπίκι!
Αφού ολούθε χύθηκε, ασπαίρει άσπρη νότα,
Ξέχασε της διανόησης το έρμο ρεζιλίκι !
«Του Σκαλκώτα τα βιολιά, ηλύσια βαρελότα!»
Όταν «έγκριτοι», μιαροί, έψεγαν το «καζίκι»,
Εσύ αποκοιμήθηκες, μαρμάρινα τα ώτα..
Το «Ιαμβίζειν», πά' να πει: ξίφος βγάζ' απ' τη θήκη:
«Του Σκαλκώτα τα βιολιά, ηλύσια βαρελότα!»
------------------------------------------
Η μπαλάντα, ως είδος, δεν είναι καθόλου εύκολο ποίημα (ιδίως για την ελληνική γλώσσα) και δεν έχω παρά να εκφράσω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στο Θανάση για την τιμή της αφιέρωσης αυτής της έξοχης μπαλάντας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου