H πόλη μου [Απόστολος Θηβαίος]

Η πόλη μου

Η πόλη μου δεν έχει ρυθμό,
Τους καλοκαιρινούς μήνες δεν έχει τίποτε,
Μόνο δύσκολες μέρες, πολύ σιωπή κατοικεί
Στην πόλη μου.
Παράξενοι άνθρωποι,
Με κόκκινα, από την αϋπνία μάτια,
Περιφέρονται μες στο κορμί
Του μεγάλου φιδιού.
Επικρατεί κάποιες φορές φόβος,
Καθώς ολοένα και περισσότερο,
Τέτοιοι άνθρωποι ανακαλύπτονται.
Συχνάζουν σε στοές,
Σε παραπήγματα,
Σε παλιά ξενοδοχεία,
Με αμέτρητες μνήμες.
Δηλαδή μιλούμε για μια στοργική λύπη.
Η πόλη μου δεν έχει ρυθμό.
Έχει μόνο ανακοινώσεις,
Πορείες,
Κατεδαφίσεις,
Οδοφράγματα,
Θερινούς κολυμβητές,
Ναυάγια,
Υποθέσεις άλυτες,
Ετοιμοθάνατους,
Εργάτες.
Και αν κάτι κρατώ
Από όλα αυτά,
Από τις τόσες αναφορές στην πόλη μου,
Στη βαθιά της δυστυχία,
Είναι πως δεν είμαστε μόνοι.
Ο φόβος μας, μόνο,
Ο φόβος μας είναι πρωτόγονος, άγριος.