Επίλογος πόλεως [Απόστολος Θηβαίος]

 

Επίλογος πόλεως

 

Απόψε η πόλη σου γκρεμίζεται.

Στέκεσαι εμπόδιο στη μονότονη εναλλαγή του φωτεινού σηματοδότη.
Τον θλιμμένο ουρανό που σου χάρισαν κάποια παλιά ανατολή,
σκεπάζουν τώρα άγρια περιστέρια, ζυγισμένα καλά
στα ηλεκτροφόρα καλώδια και τις μεταλλικές αντένες.
Απόψε η πόλη σου γκρεμίζεται.
Σειόνται τα μαρμάρινα μνήματα των αρχαίων πολεμιστών
και από τις καρνάδες πληγές σου μια χαραξιά ρόδινη ορθώνεται
και θρυμματίζει τους θολούς καθρέφτες των ματιών.
Απόψε η πόλη σου γκρεμίζεται.
Συντρίβονται τα περίφημα κτίσματα, καταρρέουν οι περικλεείς ναοί
με τη βαριά βασιλική και τους καμαρωτούς, καλόχτιστους κεμπέδες (*)
που έχουν βαρύνει από τάματα και προσευχές και τραχιά,
σαν στέφανα στηθώματα, αμαρτήματα.
Απόψε η πόλη σου γκρεμίζεται.
Έκθετοι απομένουν
οι παραδόπιστοι πατρόνες,
εραστές νοσηροί κάποιου θεού φτιασιδωμένου.
Απόψε η πόλη σου γκρεμίζεται.
Απομένεις στο ξάγναντο του φιλέρημου, ασκητικού πεδίου και θρηνείς
σιωπηλά, όλο κραυγές, αποδομένος σύγκορμα
στους δειλινούς, δαιμονικούς στροβίλους.
Τις ρυτίδες του προσώπου σου δεν ξεπλένουν πια οι βροχές.
Απόψε η πόλη σου γκρεμίστηκε.
Απέμεινε μονάχα ένας ραγισμένος κόσμος,
να υπομένει το λυτρωτικό του ανασασμό.

(*) κάμαρες

(από την ποιητική συλλογή του Αποστόλη Θηβαίου: "Οδός Πόλεως Αριθμός 28")