Ο ΞΥΛΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ
Ο λόγος τους
ο ξύλινος λόγος τους
έγινε ρόπαλο
παραμορφώνει το πρόσωπο
το μυαλό του οπλισμένου
το μυαλό του άοπλου.
ΓΕΝΕΘΛΙΟΙ ΤΟΠΟΣ
Ρήμαξε κι ο τόπος αυτός
έφυγε
περίσσεψαν κάτι υπόλοιπα
κάτι αποκόμματα
φωνές θρυμματισμένες νυχτοπούλια
να αιωρούνται μες στο χάρτη
και μια πάχνη που καίει
Κάτι σε πιάνει
κοιτάζεις μα ξεφεύγει η ματιά
ακούς και μια σκιά σ’ εμποδίζει
κυλάς αργά σε κοίτες στεγνές
σε τσόφλια της φτώχειας
της ξενιτιάς
ποιος να συνθέσει πια την παράξενη μοίρα
και πώς να βρουν απαντήσεις οι ξεχασμένοι νεκροί
πονά
πονά της μνήμης μου το σώμα
πόνος παλιός
πόνος καινούριος
ατέλειωτη πληγή που δεν κλείνει
ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΕΙ Η ΝΥΧΤΑ
Κι όταν πέφτει η νύχτα
κι ανάβει η νέα εθνική παράδοση
κατηφορίζει στα ελληνάδικα
χορεύει με πάολα
γλεντά με «όπα»
με «άλα»
με τηλεπάθειες
με ταραχές
και τα υπονοούμενα του ρήματος «θέλεις;»
μες στο ημίφως
φορώντας μαύρα κοντά φουστάνια
και μαύρα καλσόν.
Διαγράφοντας μέλλον... προοδευτικότατον
γι’ αυτό τον τόπο
όπου η εξέλιξη μετροφυλλά ανάποδα τα βιβλία της.
ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ME ΑΠΛΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ
Κάθε σας συμβουλή
ή υπόδειξη
μου είναι αδιάφορη
κι ανεπιθύμητη.
Κρατήστε λοιπόν τις θεωρίες
τις σημαίες
και τα συνθήματά σας
τους ογκώδεις φακέλους
τις συνεδριάσεις
και τις επίσημες προσκλήσεις σας
σ’ εγκαίνια και δοξολογίες.
Κρατήστε τις μεγαλόστομες
και φανταχτερές σας φράσεις
«με το λαό»
«για το λαό»
«απ’ το λαό»
«προς το λαό»
το ήθος και το ύφος
τα παρασκήνια
και τις υποκλίσεις σας.
Την προσφιλή σας ιλαρότητα κρατήστε
της διαρκούς εξαπάτησης
και συνεχίστε με απλές δικαιολογίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου