Απλά άνθρωπος είμαι (*)
Ο δολοφόνος μέσα μου ζει: Ναι, τον νοιώθω να κινείται.
Στη γαλήνη κάποιες φορές
Του δώματός του λαγοκοιμάται,
Αλλά κατόπιν τα μάτια του θα σηκώσει να με κοιτάξει κατάματα·
Τις λέξεις μου θα μιλήσει και το μυαλό μου κατάβαθα θα σκίσει
Ναι ο δολοφόνος ζει.
Άγγελοι ζούνε μέσα μου: Το χαμόγελό τους νοιώθω
Η παρουσία τους χαϊδεύει
Και τη θύελλα στο μυαλό μου μετριάζει
Και η αγάπη τους μπορεί να θεραπεύσει τις πληγές
Που έχω σφυρηλατήσει.
Με προσέχουνε καθώς πάω να πέσω
Καλά, το ξέρω πως θα με πιάσουνε,
Καθ’ ον χρόνο οι άγγελοι ζούνε.
Πώς θα μπορέσω να ελευθερωθώ;
Πώς θα μπορέσω να βοηθηθώ;
Είμαι πράγματι εγώ;
Είμαι κάποιος άλλος;
Αλλά το κυνηγητό στις σκήτες μου τους ακολούθους αναρτά
Της μελαγχολίας
Και ο Θάνατος το μανδύα του ρίχνει
Στου δωματίου μου τη γωνιά
Και καταδικασμένος είμαι
Αλλά γελώντας στην αυλή μου παίζω τους φαρσέρ
Της νιότης μου
Κι αγέλαστος, το Γέρο περιμένω
Στης στέγης τ’ αετώματα:
Την αλήθεια μου λέει
Κι εγώ, μέσα μου ζω και πολύ συχνά
Δεν γνωρίζω ποιος είμαι:
Γνωρίζω πως ήρωας δεν είμαι, αλλά
Στην αθανασία ελπίζω.
Απλά άνθρωπος είμαι, και δολοφόνοι και άγγελοι,
Είμαι όλοι τους εγώ:
Δικτάτορας, σωτήρας, πρόσφυγας σε καιρούς πολέμου και ειρήνης
Όσο ο Άνθρωπος θα υπάρχει
Απλά άνθρωπος είμαι, και δολοφόνοι και άγγελοι,
Είμαι όλοι τους εγώ:
Δικτάτορας, σωτήρας, πρόσφυγας
Ο δολοφόνος μέσα μου ζει: Ναι, τον νοιώθω να κινείται.
Στη γαλήνη κάποιες φορές
Του δώματός του λαγοκοιμάται,
Αλλά κατόπιν τα μάτια του θα σηκώσει να με κοιτάξει κατάματα·
Τις λέξεις μου θα μιλήσει και το μυαλό μου κατάβαθα θα σκίσει
Ναι ο δολοφόνος ζει.
Άγγελοι ζούνε μέσα μου: Το χαμόγελό τους νοιώθω
Η παρουσία τους χαϊδεύει
Και τη θύελλα στο μυαλό μου μετριάζει
Και η αγάπη τους μπορεί να θεραπεύσει τις πληγές
Που έχω σφυρηλατήσει.
Με προσέχουνε καθώς πάω να πέσω
Καλά, το ξέρω πως θα με πιάσουνε,
Καθ’ ον χρόνο οι άγγελοι ζούνε.
Πώς θα μπορέσω να ελευθερωθώ;
Πώς θα μπορέσω να βοηθηθώ;
Είμαι πράγματι εγώ;
Είμαι κάποιος άλλος;
Αλλά το κυνηγητό στις σκήτες μου τους ακολούθους αναρτά
Της μελαγχολίας
Και ο Θάνατος το μανδύα του ρίχνει
Στου δωματίου μου τη γωνιά
Και καταδικασμένος είμαι
Αλλά γελώντας στην αυλή μου παίζω τους φαρσέρ
Της νιότης μου
Κι αγέλαστος, το Γέρο περιμένω
Στης στέγης τ’ αετώματα:
Την αλήθεια μου λέει
Κι εγώ, μέσα μου ζω και πολύ συχνά
Δεν γνωρίζω ποιος είμαι:
Γνωρίζω πως ήρωας δεν είμαι, αλλά
Στην αθανασία ελπίζω.
Απλά άνθρωπος είμαι, και δολοφόνοι και άγγελοι,
Είμαι όλοι τους εγώ:
Δικτάτορας, σωτήρας, πρόσφυγας σε καιρούς πολέμου και ειρήνης
Όσο ο Άνθρωπος θα υπάρχει
Απλά άνθρωπος είμαι, και δολοφόνοι και άγγελοι,
Είμαι όλοι τους εγώ:
Δικτάτορας, σωτήρας, πρόσφυγας
(*) ο όρος erg παραπέμπει αφενός στη φυσική καθώς είναι ο συμβολισμός του εργίου (της μονάδας ενέργειας στο σύστημα CGS) αφετέρου στην έρημο καθώς erg ονομάζονται περιοχές στην έρημο Σαχάρα με κινούμενους αμμόλοφους. Αντίθετα με την πρώτη εικόνα τους, φιλοξενούνε πολλά είδη ζωής. Ο Peter Hammill παίζει στον τίτλο με τις δύο έννοιες αν και μάλλον ο δεύτερος δικαιολογείται περισσότερο. Επειδή πάντως αυτό το ποιητικό παιχνίδι με τις έννοιες δεν μεταφράζεται, επέλεξα για τίτλο μια απόδοση στα ελληνικά του «I'm just a man» από τους τρίτο και έβδομο από το τέλος στίχους.
Man-erg
(πηγή πρωτότυπων στίχων: metrolyrics.com/manerg.)
The killer lives inside me: yes, I can feel him move.
Sometimes he's lightly sleeping
In the quiet of his room,
But then his eyes will rise and stare through mine;
He'll speak my words and slice my mind inside.
Yes the killer lives.
Angels live inside me: I can feel them smile
Their presence strokes
And soothes the tempest in my mind
And their love can heal the wounds
That I have wrought.
They watch me as I go to fall
Well, I know I shall be caught,
While the angels live.
How can I be free?
How can I get help?
Am I really me?
Am I someone else?
But stalking in my cloisters hang the acolytes
Of gloom
And Death's Head throws his cloak into
The corner of my room
And I am doomed
But laughing in my courtyard play the pranksters
Of my youth
And solemn, waiting Old Man
In the gables of the roof:
He tells me truth
And I too, live inside me and very often
Don't know who I am:
I know I'm not a hero, but
I hope that I'll not die.
I'm just a man, and killers, angels,
Are all me:
Dictator, savior, refugee in war and peace
As long as Man lives
I'm just a man, and killers, angels,
Are all me:
Dictator, savior, refugee
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου