Refugees [Peter Hammill]

Πρόσφυγες 

Ο Βορράς κάπου, χρόνια πριν, ήτανε και παγωμένος
Ο πάγος κλείδωσε των ανθρώπων τις καρδιές και τους γέρασε πρόωρα
Ο Νότος γέννηση ήτανε σ’ ευχάριστα μ’ άνυδρα χώματα
Πορευόμουνα των νερών τα βάθη παίζοντας με τα όρια του μυαλό μου.

Η Ανατολή χάραμα ήτανε, στη ζωή ερχομός υπό ήλιο χρυσαφί
Οι άνεμοι ευγενικά φτάνανε και πολλά κεφάλια το καλοκαίρι γινόντουσαν ένα
Αν και τον Αύγουστο οι άνθρωποι μορφάζανε
Σε ειρήνη βρισκόμασταν κι επευφημούσαμε

Μονάχοι μας βαδίζαμε αν και κάποτε χέρι με χέρι
Μεταξύ των λεπτών τρεμάμενων ορίων θάλασσας και άμμου
Χαμογελώντας πολύ ειρηνικά
Ξεκινήσαμε να σημειώνουμε ότι ελεύθεροι θα μπορούσε να ‘μαστε
Και πορευόμασταν μαζί
Για τη Δύση

Η Δύση βρίσκεται εκεί που όλες οι μέρες κάποτε θα τελειώσουν
Εκεί που τα χρώματα από γκρι χρυσίζουνε
Και μπορείς με τους φίλους να είσαι
Κι οι φωτεινές ακτίνες τα χρυσαφένια σύννεφα ξεφλουδίζουνε πάνω απ’ όλα
Η Δύση είναι ο Mike και η Susie
Η Δύση είναι εκεί που αγαπώ

Εκεί τις έσχατες μέρες των ζωών μας θα σπαταλήσουμε
Τις ίδιες να λέμε παλιές ιστορίες
Ναι καλά, τουλάχιστον προσπαθήσαμε
Έτσι στη Δύση, με το χαμόγελο στα πρόσωπά μας, να μείνουμε θα πάμε
Ω! ναι, και οι συγγνώμες μας σε κείνους
Που ποτέ τους δεν θα γνωρίσουνε το δρόμο

Πρόσφυγες είμαστε, φεύγοντας μακριά απ’ τη ζωή
Που ‘χαμε μάθει κι αγαπούσαμε
Τίποτα να κάνουμε ή να πούμε, πουθενά να μείνουμε
Είμαστε μονάχοι τώρα
Πρόσφυγες είμαστε, όλα τα υπάρχοντα μας μεταφέροντας
Σε καφετιές βαλίτσες, με κορδόνια δεμένες
Τίποτα να σκεφτούμε, αφού χωρίς νόημα είναι  
Αλλά μπορούμε να ‘μαστε μόνοι μας ευτυχισμένοι
Η Δύση είναι ο Mike και η Susie
Η Δύση είναι ο Mike και η Susie
Η Δύση είναι εκεί που αγαπώ
Η Δύση είναι το σπίτι των προσφύγων



Refugees
(πηγή πρωτότυπων στίχων: genius.com/Van-der-graaf-generator.)

North was somewhere years ago and cold
Ice locked the people's hearts and made them old
South was birth to pleasant lands, but dry
I walked the waters' depths and played my mind

East was dawn, coming alive in the golden sun
The winds came gently, several heads became one
In the summertime, though august people sneered
We were at peace, and we cheered

We walked along, sometimes hand in hand
Between the thin lines marking sea and sand
Smiling very peacefully
We began to notice that we could be free
And we moved together
To the West

West is where all days will someday end
Where the colours turn from grey to gold
And you can be with the friends
And light flakes the golden clouds above
West is Mike and Susie
West is where I love

There we shall spend our final days of our lives
Tell the same old stories
Yeah, well, at least we tried
So into the West, smiles on our faces, we'll go
Oh, yes, and our apologies to those
Who'll never really know the way

We're refugees, walking away from the life
That we've known and loved
Nothing to do nor say, nowhere to stay
Now we are alone
We're refugees, carrying all we own
In brown bags, tied up with string
Nothing to think, it doesn't mean a thing
But we can be happy on our own
West is Mike and Susie
West is Mike and Susie
West is where I love
West is refugees' home

Ακούστε το εδώ.