Ανάγνωση του θεατρικού “Το θαύμα του θανάτου και άλλα μονόπρακτα” [Ντέμης Κωνσταντινίδης]

Ανάγνωση του θεατρικού “Το θαύμα του θανάτου και άλλα μονόπρακτα”

Αν ποτέ αποφάσιζα να γράψω ένα θεατρικό έργο, πιθανότατα θα είχε τη μορφή της πρόσφατης δημιουργίας του Γ. Πρίμπα “Το θαύμα του θανάτου και άλλα μονόπρακτα”, που κυκλοφόρησε από τα 24 γράμματα (Νοέμβριος 2017). Θα χρησιμοποιούσε, δηλαδή, αφορμές από πραγματικές καταστάσεις, για να καταγράψει συμβάντα που μοιάζουν με φωτογραφικά στιγμιότυπα. Στιγμιότυπα δραματικά, σκληρά ρεαλιστικά, δοσμένα κάποτε με πικρό χιούμορ, ντοκουμέντα, σε κάθε περίπτωση, μιας εποχής απρόσωπης και ζοφερής, της εποχής μας.

Ο Γ. Πρίμπας, ποιητής εξασκημένος στη μικρή φόρμα, δημιουργός πολύτιμων φωτογραφικών οδοιπορικών, με σημαντικές μεταφράσεις και επιμέλειες στο ενεργητικό του, επιλέγει να μιλήσει, μέσω των ηρώων του, αποσπασματικά, με οξεία κριτική ματιά, αποφεύγοντας οτιδήποτε περιττό. Συμπάσχουμε με τα πρόσωπα, αναγνωρίζουμε τους τύπους τους, ανακαλούμε -ίσως- παρόμοια σκηνικά ή καταστάσεις, οσοδήποτε αφιλόξενα κι ακραία, οσοδήποτε τραγικά απογυμνωμένα.

Όλη η σύγχρονη κοινωνική παθογένεια, το ξεπούλημα της γης, των φυσικών πόρων της χώρας, ο υπερδανεισμός των νοικοκυριών, η φούσκα της επίπλαστης ευμάρειας, το αδιέξοδο της καπιταλιστικής “ανάπτυξης”, μέσα σε λίγες γραμμές, περνάει στο κλείσιμο των λόγων του Η (Σταθμός): “Σ’ αυτόν εδώ τον τόπο το μόνο που εκτιμάνε είναι αυτό που πληρώνουνε. Όχι αυτό αυτό για το οποίο τους πληρώνουνε. Αυτό που πληρώνουνε. Και ιδίως αν τους κοροϊδεύουνε! Και όσο πιο πολύ τους κοροϊδεύουνε, τόσο περισσότερο το εκτιμάνε”.

Aλλά και η απελπισία της ανεργίας (Η πρόταση), η αφόρητη μοναξιά, η αδιαφορία (Η Πετρούλα), η αποξένωση, ο έσχατος κυνισμός (Τρέχοντας), η αδυναμία του σημερινού ανθρώπου απέναντι σε έναν καλά μελετημένο μηχανισμό (ΑΤΜ), δεν αφήνουν ασυγκίνητο τον συγγραφέα. 

Το μελλοντολογικό σχόλιο προς το τέλος του βιβλίου (Ψυχή), αν και πεσιμιστικό, είναι ταυτόχρονα ένα κάλεσμα για αφύπνιση, μπρος στο φάσμα του αφανισμού, πριν να είναι πραγματικά πολύ αργά. Μια ριζική αναθεώρηση του τρόπου ζωής μας, μια εντελώς διαφορετική ιεράρχηση αξιών, είναι για τούτο απαραίτητη. Έναντι του κέρδους, προέχει η ευαισθησία, το νοιάξιμο, η ενσυναίσθηση. Έναντι του συμφέροντος, προέχει, εν τέλει, ο ανθρωπισμός.

Ντέμης Κωνσταντινίδης