"ΕΣΥ ΞΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΣ..."
Να ξοδεύεσαι στο κάμποσο του χρόνου
λέξεις φοβερές γδύνοντας απ' το μεθάνιο του πόνου
Μια κάποια αρχή να οξειδωθεί έτσι ο φόβος
καθώς φορώντας την ανατολή
φωτίζεις τις σκοτεινές γωνιές
ενός ασθμαίνοντος μεσημεριού
ή
κάποιου γκρινιάρικου απογεύματος
Μόλις που προκάνω να φωτογραφίσω
το τέλος της μέρας
και τα χείλη σου κόκκινα
ψιθυρίζουν τη σιωπή
όπως δεν την άκουσε κανείς άνθρωπος
όπως δεν την άγγιξε κανείς Θεός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου