[Μπρεξίζα, Ιερό Αιγυπτίων Θεών 12.02.2020 10.23]
Τω καιρώ εκείνω, τα πλάσματα τού ανθρώπινου νου, βαδίζανε στα βουνά, πετούσανε στον αέρα, κολυμπούσανε στη θάλασσα, ρέανε με τη λάβα βαθιά στη Γης. Πλάσματα ήτανε κι αυτά και όχι πλάστες. Σαν τους φυσικούς νόμους. Μαζί γεννηθήκανε με τον κόσμο. Σαν τον χρόνο και το χώρο ήτανε. Δεν προϋπήρχανε γιατί το προϋπάρχω στερείται νοήματος. Κοινά για όλους ήτανε. Η άγνοια τους επέφερε το θάνατο. Όχι όπως σε τιμωρεί ο φονταμενταλιστής. Όπως όταν από την ταράτσα στο δρόμο πέφτεις. Η άγνοιά τους εσένα αφορούσε και όχι φασίστες κριτές. Η δοξασία γοήτευε – πάντα θα γοητεύει τις ανασφάλειες μας – αλλά ήτανε χαμένη μπρος στην κατακτημένη γνώση. Τω καιρώ εκείνω …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου