22 Μαΐου 2021

[στο όρος Αιγάλεω, 21.05.2021]

Στο παρόν παρουσιάζουμε εικόνες από μια μικρή διαδρομή, στις βόρειες παρυφές τού όρους Αιγάλεω, με αφετηρία και κατάληξη το χώρο τού άλσους τής Μονής Δαφνίου (έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia που ακολουθεί).



















Ξεκινήσαμε ανεβαίνοντας το μονοπάτι προς το βουνό δίπλα στα όρια του Βοτανικού Κήπου τού Διομήδους.
Εδώ δυο νεοέλληνες με πίτσα και αναψυκτικά light γιορτάσανε τα 200 χρόνια από την εθνική παλιγγενεσία αφήνοντας πάντως τακτοποιημένα τα σκουπίδια τους να σαπίσουν συνεισφέροντας στη βιοποικιλότητα του άτυχου αυτού τόπου.























Στην επόμενη η Μονή Δαφνίου και στο βάθος το Δαφνί και το Ποικίλο όρος.


















Στην επόμενη ένα εθνικό παράδοξο: πεύκα που πεθαίνουνε μόνα τους με φυσικό τρόπο!


















Εδώ συναντήσαμε το δυτικό πυροφυλάκιο τού Βοτανικού Κήπου (που βρίσκεται εκτός της περίφραξης) ...



















... και συνεχίσαμε δυτικά στο δασικό χωματόδρομο που έρχεται μέσ’ από το Βοτανικό Κήπο και καταλήγει στο Σκαραμαγκά.
Στην επόμενη, στο βάθος οι καπνοί από τη φωτιά που κατάστρεψε το δάσος στη βόρεια πλευρά των Γερανείων, από το Σχίνο και την Αγ. Σωτήρα Κορινθίας μέχρι το Αλεποχώρι Αττικής και τώρα βρίσκεται, κατεβαίνοντας νότια, στην πεδιάδα των Μεγάρων. 


















Δεν ανησυχώ, όπως όλοι ξέρουμε η Αττική περιβάλλεται από δυτικά, νότια, ανατολικά και βορειοανατολικά από θάλασσα. Όπως επίσης ανακοίνωσε η πυροσβεστική, ο 90χρονος ελαιοπαραγωγός από το Σχίνο, που ανησυχούσε τι θα γίνει με τα ξερά χόρτα και τα κλαδούρια στο ελαιοχώραφό του κατάφερε και τα έκαψε ΌΛΑ το βράδυ τής Τετάρτης 19.05.2021 με τη βοήθεια βεβαίως και του δυνατού βορειά και ησύχασε.  
Οι επόμενες τρεις από αντίστοιχες ρεματιές που κατεβαίνουνε το όρος Αιγάλεω. Στην τρίτη, στο μέσο, στο βάθος, η κορυφή τού όρους Αιγάλεω και πιο μπροστά η σπηλιά στη θέση 38°00’12’’N 23°37’07’’Ε.




















---------------------------
























Στην επόμενη η είσοδος τού σπηλαίου Αφαία, από τα ομορφότερα τής Αττικής, στο οποίο η πρόσβαση στο εσωτερικό μπορεί να γίνει μόνο από οργανωμένη ομάδα με έμπειρο σπηλαιολόγο.
























Στην επιστροφή ακολούθησα το μονοπάτι δίπλα στη Λεωφόρο Αθηνών, το οποίο κατά τόπους, ιδίως κάτω από την τρενογέφυρα, έχει μετατραπεί σε σκουπιδότοπο. Και είναι κρίμα γιατί παρά το θόρυβο από τη λεωφόρο Αθηνών η διαδρομή αξίζει τον κόπο.


          

Δεν υπάρχουν σχόλια: