12 Δεκεμβρίου 2022

Again & Again [Anastacia-Reneé]

Ξανά και Ξανά

το κορίτσι θέλει ένα φανελάκι αμάνικο
φτιαγμένο από «μην αγγίζετε τα μαλλιά μου»

και τα δόντια των προγόνων.
η ψυχή της στο βυθό τού ωκεανού 

σα θρύλος για τον οποίο δεν μίλησε κανείς (στις μέρες μας),
δεν μιλάει (εδώ) — με τον τρόπο αυτό

έγινε αόρατη.
το κορίτσι θέλει ένα φλιτζάνι

φτιαγμένο από ουράνιο τόξο και σκοτεινιά.
το κορίτσι θέλει μια λέξη

για όχι και σταμάτα και μη.
ένα καζάνι φωτός,

μάγισσα, άγγελος (θεός) —
κατάπιε τις στάχτες και τα οστά

των προγονικών της αδελφάδων. θέλει να γίνει
βάλσαμο μέσα σε ένα κορίτσι

μέσα στο φεγγάρι μέσα στον εαυτό της.
όπως το τέλος

ενός ρεφρέν της τζαζ
το κορίτσι είναι λυκόφως

που φτερουγίζει


Again & Again

the girl wants a vest
made of don’t touch my hair

&  ancestors’ teeth.
her soul at the bottom of the ocean

like a fable no one spoke of (anymore),
she does not speak (here)—this is how

she became invisible.
the girl wants a cup

made of rainbow & blackness.
the girl wants a word

for no & stop & don’t.
a cauldron of light,

witch, angel (god)—
she swallowed the ashes & bones of sister

ancestors. she wants to become
a balm inside a girl

inside the moon inside herself.
like the end

of a jazz refrain
the girl is twilight

hovering

Πηγή πρωτότυπου: best-poems.net/anastacia-rene/again-again.

Δεν υπάρχουν σχόλια: