Η απεργία τής 8ης Μάρτη 2023, και οι διαδηλώσεις που ακολούθησαν, ήτανε μια από τις πλέον επιτυχημένες διαμαρτυρίες ενάντια στην εγκληματική πολιτική που παράγει νεκρούς στο όνομα τού κέρδους, που μπορώ να θυμηθώ. Ήτανε μια πανελλαδική απεργία στην οποία συμμετείχανε και κλάδοι ελεύθερων επαγγελματιών (π.χ. φαρμακοποιοί) και στην οποία η ΓΣΕΕ δεν πρόκανε να συμμετάσχει. Ευτυχώς θα έλεγα. Αυτή η ΓΣΕΕ που δεν προλαβαίνει να βγάλει μια ανακοίνωση συμμετοχής της στην απεργία γιατί ετοίμαζε, λέει, συνέδριο στο Καβούρι(!), δεν μπορεί να έχει σχέση με εργαζόμενους. Εάν εμείς οι εργαζόμενοι δεν φροντίσουμε να στελεχωθεί με τους κατάλληλους ανθρώπους, ε ναι, καλύτερα αυτή η ΓΣΕΕ – ένα απολίθωμα τού καμένου παρελθόντος μας – να ασχολείται με το gourmet των συνεδρίων της σε πολυτελή ξενοδοχεία και ας αφήσει τους εργαζόμενους να αγωνίζονται όπως ξέρουν.
Η ΓΣΕΕ βεβαίως δεν είναι το μόνο απολίθωμα τού καμένου παρελθόντος μας. Υπάρχουνε και κάποιοι ανόητοι – αμετανόητοι ιδεοληπτικοί τού νεοφιλελευθερισμού, οι οποίοι εσκεμμένα αποκρύβουνε τη συνολική εικόνα και εστιάζουνε στο λαϊκίστικο και ασήμαντο γιατί αυτό εξυπηρετεί την ιδεολογία τους και φυσικά τα κέρδη των ελάχιστων σε βάρος των πολλών.
Φαινομενικά δεν εμφανίζονται με το κυνικό πρόσωπο τού κ. Άδωνη Γεωργιάδη [«Αν έλεγε ο Καραμανλής ότι υπάρχει πρόβλημα ασφαλείας στα τρένα, δεν θα έμπαινε κανείς», ο οποίος ευθέως παραδέχεται πως ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΥΠΕΡΚΕΡΔΗ ΜΙΑΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ (ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ, αφού ο ΟΣΕ ως ιδιοκτήτης των σιδηροδρομικών γραμμών εισπράττει από τις διελεύσεις των τρένων) ΔΕΝ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΣΑΣ], αλλά με μια τάχα μου τις ανησυχία για την ταλαιπωρία που θα υποστούν όσοι πρέπει να μετακινηθούν (εν προκειμένω) ή που τα παιδιά τους δεν θα πάνε σχολείο κ.λπ., αγνοώντας, όμως, το γιατί τέλος πάντων αυτοί που απεργούν, απεργούν; Γιατί επιλέγουνε να χάσουνε το μεροκάματο; Γιατί να ταλαιπωρηθούνε κατεβαίνοντας στις πορείες; Για την ταμπακιέρα, όχι δεν θα πουν. Ακόμα και τώρα, που αποδείχτηκε περίτρανα πως οι απεργοί δεν κατεβαίνανε μόνο για τα μισθολογικά (το οποίο βεβαίως και δεν είναι κατακριτέο, απεναντίας!) αλλά και για θέματα ασφάλειας των ίδιων και των συνανθρώπων τους. Ακόμα και τώρα που οι συντριπτικά περισσότεροι, μπροστά σε αυτήν την πρωτόγνωρη σιδηροδρομική τραγωδία, παραδέχονται πως θα έπρεπε να είχαν εισακουστεί οι απεργοί στα τρένα όταν μιλούσανε, χρόνια τώρα, για θέματα ασφάλειας, αυτοί εκεί: κολλημένοι στο ασήμαντο, στο προσωρινό, στο ανούσιο και χωρίς νόημα.
Είναι αυτοί, οι ηθικοί αυτουργοί τραγωδιών όπως αυτή τής αιματοβαμμένης νύχτας στα Τέμπη, που δεν θα τιμωρηθούνε ποτέ όμως. Απολιθώματα τού καμένου παρελθόντος μας όπως ο αμετανόητος Στέφανος Μάνος: «Σκεφτείτε: Αύριο απεργούν μόνον όσοι έχουν σίγουρη δουλειά. Όσοι δεν αξιολογούνται και όσοι δεν απολύονται. Ταλαιπωρούν και τιμωρούν με την απεργία τους όλους εκείνους που παλεύουν για να βελτιώσουν τη ζωή τους. Δύο Ελλάδες. Οι βολεμένοι στη μονιμότητα και οι υπόλοιποι.»
Δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί τέλος πάντων που εν έτη 2023 έχουν σίγουρη δουλειά, δεν αξιολογούνται και δεν απολύονται, ξέρω όμως ποιοι είναι αυτοί που η ζωής τους δεν αξίζει ούτε όσο ένα εισιτήριο τρένου: ΌΛΟΙ ΜΑΣ (πλην ελαχίστων).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου