Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από το χώρο των ταμπουριών, από τα χρόνια τού αγώνα για την απελευθέρωση, 1821-1829, στο νοτιοδυτικό άκρο τού Ποικίλου όρους. Η σύντομη και εύκολη διαδρομή, την οποία ακολούθησα, ξεκίνησε από το τέλος τής οδού Ρέας, στην Αφαία Σκαραμαγκά, και έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
.png)
Λίγο μετά το πέταλο τού χωματόδρομου, που έρχεται από πάνω από τον οικισμό Αφαία, στο δυτικό άκρο του Ποικίλου, λίγα μέτρα μετά μια κεραία κινητής τηλεφωνίας, συναντάμε μια βάση αρχαίας στήλης:
Συνεχίζουμε για λίγο το δασικό χωματόδρομο και ακολουθούμε το σηματοδοτημένο (ασαφές στο ανάγλυφο) μονοπάτι προς το χώρο των ταμπουριών. Το μονοπάτι κινείται στον υδατοκρίτη/ υδροκρίτη (ράχη):
-στην επόμενη εξαιρετική θέα προς τη λίμνη Κουμουνδούρου (τη μία από τις δύο λίμνες Ρειτών, που υπήρχαν εκεί πριν την κατασκευή των διυλιστηρίων των ΕΛΠΕ). Στο βάθος οι ορεινοί όγκοι Πάρνηθας, Κιθαιρώνα και Πατέρα:
Ακολουθούν εικόνες από εννέα (9) ταμπούρια, τα οποία βλέπουνε προς την «Ιερά Οδό». Το τελευταίο βρίσκεται αρκετά, αλλά ψηλά σε απόκρημνο βράχο, κοντά στο δασικό χωματόδρομο από κάτω του, από τον οποίο είναι εύκολα ορατό:
---
---
---
---
---
---
---
---
Στις επόμενες, η περιοχή που βρίσκονται τα ταμπούρια:
-από ανατολικά, ψηλά:
-από το δασικό δρόμο. Βρίσκονται ψηλά και στην πλαγιά τού λόφου αριστερά:
Αφού επέστρεψα, είδα ότι η ρεματιά, ανατολικά τής οδού Ρέας, είχε καθαριστεί αρκετά από κλαδούρια και χόρτα και αυτό μού επέτρεψε να κατέβω με ασφάλεια στην παλιά παραδοσιακή προβιομηχανική ασβεστοκάμινο, για την οποία είχε γίνει αναφορά, στο παρόν ιστολόγιο, προ πενταετίας (σ.σ. ο χώρος πάντως μέσα της έχει αρκετά σκουπίδια τα οποία βγάζουνε μια ελαφριά αποφορά):
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου