Σα να ‘χα ζητήσει μιαν απλή Ελεημοσύνη,
Και στο εκστασιασμένο μου χέρι
Ένας Άγνωστος να ‘χε πετάξει ένα Βασίλειο,
Και γω, σαστισμένη, να στεκόμουν –
Σα να είχα ρωτήσει την Ανατολή
Αν είχε ένα Πρωινό για μένα –
Και θα ‘πρεπε το μαβή ανάχωμά της να σηκώσει,
Και να με κομματιάσει με μιαν Αυγή!
As if I asked a common Alms,
And in my wondering hand
A Stranger pressed a Kingdom,
And I, bewildered, stand –
As if I asked the Orient
Had it for me a Morn –
And it should lift its purple Dikes,
And shatter me with Dawn!
323
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου