28 Μαΐου 2025

[στον Υμηττό και μια ακόμα προβιομηχανική ασβεστοκάμινος, 27.05.2025]

Η σχέση κάποιου εραστή τού βουνού και ορειβάτη είναι πρωτίστως μια πνευματική σχέση ενώ η αντιμετώπισή του ως ένα μέσο γυμναστικής είναι μεν θεμιτή αλλά δευτερεύουσα. Συνήθως ένα βουνό, αυτό στο οποίο έχει τη δυνατότητα να βρίσκεται τακτικά, είναι που τον κερδίζει περισσότερο και η για οποιαδήποτε πρόσκαιρο λόγο στέρησή του δεν αντικαθίσταται με κάτι άλλο, π.χ. να πάει γυμναστήριο. Είτε συνηθίζει να πηγαίνει σε αυτό μόνος είτε με παρέα – ομάδα, η σχέση του με αυτό παραμένει σταθερά μοναδική και ιδιωτική. Δεν είναι αμφίπλευρη αφού αυτός κερδίζει από όσα απλόχερα τού δωρίζει και το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να δείξει το σεβασμό του. Ο σεβασμός, όχι δυστυχώς πάντα δεδομένος, είναι μια αναγκαία συνθήκη για να θεωρηθεί κάποιος εραστής τού βουνού και όχι μόνο ορειβάτης.
Το πρωινό τής 27ης Μάη 2025, βρέθηκα στο αγαπημένο μου βουνό, στην περιοχή μεταξύ του λόφου Καλόγερος και των στρατιωτικών εγκαταστάσεων για μια σύντομη περιπλάνηση στις κατά βάση ομαλές πλαγιές τού δυτικότερου λόφου των Κουταλάδων, μια όμορφη περιπλάνηση στα πολλά διασταυρούμενα μονοπάτια που τον διατρέχουνε και μια απρόσμενη έκπληξη, που μου επιφύλασσε στο τέλος!
Η διαδρομή που ακολούθησα, με αφετηρία και επιστροφή το χώρο τού πάρκινγκ Κουταλά, έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:


Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή:


















Στις τρεις επόμενες μια παλιά στρούγκα, της οποίας το πιο μεγάλο μέρος τής περιμέτρου δεν είναι απλά μια σχεδόν κλειστή γραμμή από ριγμένες πέτρες αλλά ένα αναλημματικό πέτρινο τοιχίο. Οποιαδήποτε άλλη χρήση, όπως καμίνι για κάρβουνα (όπως αυτό που βρίσκεται λίγο παραπάνω) ή κυρίως ασβεστοκάμινος αποκλείεται.




















---


















Στην επόμενη από δεξιά έρχεται ένα ρηχό ρέμα – μονοπάτι:



















Στο σημείο, δίπλα στο χώρο άθλησης στον Κουταλά, της επόμενης εικόνας το προηγούμενο ρέμα πέφτει σε άλλο που έρχεται και αυτό από ανατολικά, νότιά του.























---


















Στο βράχο των δύο επόμενων εικόνων, υπάρχει μια πολύ στενή είσοδος που οδηγεί σε μικρή κοιλότητα:



















Συνεχίζοντας λίγο ακόμα...



















...σε μια περιοχή με πολύ πυκνή χαμηλή κυρίως βλάστηση, προϊόν αναγέννησης τού δάσους που είχε καεί πριν κάποια χρόνια, στη θέση 37°57’28’’N 23°46’33’’E, κυριολεκτικά έπεσα επάνω σε μια παλιά προβιομηχανική παραδοσιακή ασβεστοκάμινο, αχαρτογράφητη [σ.σ. είναι η ενδέκατη που έχω βρει στον Υμηττό μετά την έκδοση, αρχές τού 2022, του λευκώματος για τις παραδοσιακές ασβεστοκάμινες στις περιοχές Υμηττού, Πεντέλης και Ιεράς Οδού, και 28η συνολικά (μόνο) στον Υμηττό]. Ένα εξαιρετικά λιτό και προσεγμένο «καταφύγιο» κάποιου λάτρη τού Υμηττού, μη προσεγγίσιμου εύκολα, με μικρές κρυφές παγίδες, αφού δεν υπάρχει μονοπάτι. Αν πάντως κάποιος επιχειρήσει να το επισκεφτεί, ας σεβαστεί τον πεντακάθαρο χώρο!  






     

Δεν υπάρχουν σχόλια: