Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από μια πολύ όμορφη διαδρομή, από το χωριό Κεφαλάρι Κορινθίας μέχρι τη Μεγάλη Σπηλιά Κεφαλαρίου. Η διαδρομή, την οποία ακολούθησα, έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia (σ.σ. δυστυχώς εδώ και λίγο καιρό οι χάρτες BING SATELLITE, στους οποίους ανεβάζανε δεδομένα εκτός του wikimapia και άλλες πλατφόρμες, και ήταν από τους πλέον εύχρηστους, δεν δουλεύουν και, από τις επιλογές που μού δίνει, χρησιμοποίησα αυτήν που μου φάνηκε πιο καλή):
Η διαδρομή, από το Κεφαλάρι μέχρι τη βάση τής σπηλιάς, είναι μικρού μήκους, γύρω στα 1.500 μ. ή λίγο παραπάνω, ανάλογα το σημείο εκκίνησης, αλλά γίνεται σε κατά τόπους έντονα επικλινές έδαφος (σ.σ. μάλιστα οι πινακίδες κατεύθυνσης έχουνε καρφωθεί με τρόπο που σε προετοιμάζει και για την κλίση τού μονοπατιού που ακολουθεί!) ενώ σε κάποια σημεία τα πεσμένα δέντρα δυσκολεύουν. Το πρόβλημα είναι ότι λόγω τής ασθένειας των κωνοφόρων, εδώ των ελάτων, δέντρα πέφτουνε αρκετά συχνά γιατί το μονοπάτι δεν έχει αφεθεί στην τύχη του, απεναντίας!
Η μέρα έδειξε από την αρχή ότι θα είναι ωραία. Έχοντας περάσει όλη την ανηφόρα προς την ορεινή Κορινθία, μετά το Κιάτο, στο ύψος τού Κρυονερίου, ο ήλιος ανατέλλει μεταξύ Κιθαιρώνα και Κορομπιλίου. Αριστερά στο βάθος ο Ελικώνας και δεξιά η χερσόνησός των Γερανείων.:
Λίγο πριν μπω στο Κεφαλάρι, δεν άντεξα να μη φωτογραφίσω το καντράν (σε στάση εννοείται): 18 Ιούλη 2025, 06.35 και 12 βαθμοί κελσίου!:
Αφήνοντας την Ε.Ο. Κιάτου – Φενεού, μπαίνοντας στο Κεφαλάρι. Με κόκκινο κύκλο η θέση τής Μεγάλης Σπηλιάς.:
Αρχικά δεν ακολούθησα το σηματοδοτημένο μονοπάτι, αλλά ένα παράλληλό του, βορειότερα, που συναντά το σηματοδοτημένο στη θέση που βρίσκεται ένα κιόσκι. Ο μεγαλόσωμος σκύλος, στις κατωτέρω εικόνες, με ακολούθησε, μόνος του, από την πλατεία τού χωριού μέχρι που πέρασα ένα μαντρί με τσοπανόσκυλα. Αφού σιγουρεύτηκε ότι είμαι ασφαλής, γύρισε και τον βρήκα επιστρέφοντας στην πλατεία! Άφωνος...
Από το κιόσκι τής πρώτης εικόνας, που ακολουθεί, ξεκινά το πιο ανηφορικό μέρος τής διαδρομής:
Φτάνοντας στη βάση τής ορθοπλαγιάς, στην οποία βρίσκεται η Μεγάλη Σπηλιά, διαπίστωσα αυτό που έχω δει σε ιστοσελίδες όπως το wikiloc: ότι μόνο με σκοινιά (δεν υπάρχουν) ή αν είσαι πολύ έμπειρος και εκπαιδευμένος αναρριχητής (δεν είμαι) με ομάδα (ήμουνα μόνος) μπορείς να σκαρφαλώσεις. Τα βράχια είναι κατακόρυφα, χωρίς ασφαλή πιασίματα και πατήματα και το χειρότερο ιδιαίτερα γλιστερά. Η άποψή μου, με βάση την εικόνα των βράχων (που δεν αποδίδεται όσο πρέπει από τις φωτογραφίες), είναι ότι καλώς δεν υπάρχουνε σχοινιά. Φοβάμαι ότι θα υπήρχαν αρκετά ατυχήματα.
Έχοντας πάντως εκπληρώσει το στόχο μου: να φτάσω μέχρι τη βάση τού κατακόρυφου βράχου, στον οποίο βρίσκεται η Μεγάλη Σπηλιά καθώς και αρκετά βραχοσκεπή (όπως τής δεύτερης εικόνας κατωτέρω), και βλέποντας ότι σε μια μικρότερη ακριβώς, από κάτω της, με ιδιαίτερη προσοχή θα μπορούσα να ανέβω και το κυριότερο να κατέβω, βρήκα ένα υποτυπώδες πέρασμα, προς τα δεξιά και ανέβηκα σε αυτήν.:
Στην επιστροφή, μετά το ανωτέρω κιόσκι, συνέχισα στο σηματοδοτημένο μονοπάτι, το οποίο και προτείνω ανεπιφύλακτα.:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου