Το πρωινό τής 17ης Σεπτέμβρη 2025, ακολούθησα την ίδια, σχεδόν, διαδρομή που είχα ακολουθήσει και πριν τρία περίπου χρόνια στα Γεράνεια όρη, κατά μήκος τού χωματόδρομου, ο οποίος ξεκινά από το δρόμο Πίσια – Σχίνος, από το σημείο που υπάρχει εικονοστάσι Αγ. Βαρβάρας, 1.600 μ. μετά την πλατεία Πισίων, με την εκκλησία Αγ. Παρασκευής, και (ο οποίος) 3,5 χλμ μετά διακλαδίζεται σε δύο χωματόδρομος
αφενός σε αυτόν αριστερά, ο οποίος πηγαίνει προς το εκκλησάκι Αγ. Μαρίνας, το αρχαίο φρούριο Δίκαστρο ή Κορινθιακή Οινόη και καταλήγει λίγο μετά σε μια ρεματιά, σε σημείο που υπάρχει πηγή νερού.
αφετέρου σε αυτόν δεξιά, ο οποίος συνεχίζει, ανηφορικά, ανατολικά, και διακλαδίζεται σε πλήθος χωματόδρομων και μονοπατιών, οι/τα οποίοι/α καταλήγουνε σχεδόν παντού, σε όλον τον ορεινό όγκο των Γερανείων, ανατολικά τής ανωτέρω διακλάδωσης.
Συνολικά η διαδρομή που ακολούθησα έχει σημειωθεί στο χάρτη από το Google earth:
Πολύ κοντά, στα 150 περίπου μ. πριν, στην διακλάδωση, που αναφέρθηκε ανωτέρω, αριστερά όπως πηγαίνει κανείς, ανοίγεται ένα ξέφωτο, βόρεια τού οποίου σχηματίζεται ένα μικρό πυκνόφυτο ύψωμα. Σκέφτηκα να παρακάμψω προς το ύψωμα ελπίζοντας ότι θα μπορούσα να βρω σημείο με ωραία θέα. Αρχικά συνάντησα μια κατεστραμμένη στάνη, με πεσμένες λαμαρίνες, ξύλα και συρματοπλέγματα και μια τσιμεντένια επίπεδη επιφάνεια (εξέδρα ή δάπεδο κτίσματος που δεν υπάρχει πια) και ανατολικά της ερείπια από ξερολιθιά.
Ρώτησα κάποιους κυνηγούς, οι οποίοι μένουνε μόνιμα σε παρακείμενο χωριό, και βρισκόντουσαν εκεί, για τα ερείπια από την ξερολιθιά…
…και μου είπαν ότι πρόκειται για πολύ παλιά στάνη. Αν και με προβλημάτισε η προσεγμένη, για στάνη, με ευθείες γραμμές και κάθετες γωνίες, κατασκευή τής ξερολιθιάς, με τους δύο διαφορετικούς χώρους, που χωρίζονται από κοινό τοίχο, και του ενός μικρού κυκλικού κτίσματος παραδίπλα, υπέθεσα ότι αυτό που είπαν είναι σωστό. Επειδή είχανε στείλει τα σκυλιά τους στην πλαγιά, για να βγάλουνε λαγούς, συνέχισα το χωματόδρομο ανατολικά, προς Αγ. Μαρίνα και Δίκαστρο, αλλά αυτή τη φορά μέχρι το τέλος του, σε μια ρεματιά, σε σημείο που υπάρχει πηγή νερού.:
Επιστρέφοντας, αφού είδα ότι οι κυνηγοί είχανε φύγει, διέσχισα το μικρό ξέφωτο και συνέχισα μες στην πυκνή βλάστηση, με περάσματα πάντως, στο μικρό ύψωμα. Δεν βρήκα, λόγω τής πυκνής βλάστησης, σημείο με θέα ή για να είμαι ειλικρινής σταμάτησα σε αυτό που συνάντησα, που δεν είναι άλλο από μια ξερολιθιά, πάχους περί το 1,5 μ., σε σχήμα κάθετης γωνίας, με μήκος πλευρών στα 45 περίπου μέτρα.:
Η εν λόγω ξερολιθιά, όπως φαίνεται και στις ανωτέρω εικόνες και ιδίως την τελευταία, δεν παραπέμπει σε στάνη, αλλά σε αρχαία ή (με ελάχιστες εκτιμώ πιθανότητες) μεσαιωνική οχύρωση, η οποία ενδέχεται να ανήκε στο ίδιο αμυντικό σύστημα με το Δίκαστρο, το οποίο βρίσκεται περί τα 1.000 μ. βορειοανατολικά της.
Όπως και να έχει πρόκειται για ερείπια πολύ παλιάς οχύρωσης, αχαρτογράφητης και τελείως άγνωστης. Όσον δε αφορά τα ερείπια από την παλιά στάνη, σύμφωνα με τους κυνηγούς, δεν αποκλείεται να αφορούνε στάνη, η οποία λειτούργησε σε ερείπια προγενέστερων κτισμάτων σχετικών με την παρακείμενη οχύρωση.
Στην τελευταία εικόνα, το επίμαχο ύψωμα, από δυτικά, και πίσω του, στο βάθος ο Κιθαιρώνας.:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου