ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕ ΣΗΜΕΙΟ ΒΡΑΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΤΗΞΗΣ
Βάρυναν τα χέρια. Αχ, αυτή η προϊστορία της δουλειάς!
Χωρίς κεφάλι που πάω ο φτωχός;
Αρχαιολογικώς είμαι ακόμη στο σκοτάδι
ψυχιατρικώς, ένας νεολιθικός κώνωψ των σπηλαίων
μ' έναν χορτασμένο Μάρξ για παρέα μου
Παρ' όλα αυτά πλένω τα δόντια μετά από κάθε γεύμα
και ξεψαχνίζω τις νύχτες να βρω κανένα όνειρο
που ν' αντέχει.
Τέτοια κόκκαλα ο επιούσιος μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου