ΓΡΑΦΩΝ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ
Ατσίγαρη βάσανος τα μάτια ανοίγει
το ονειρηθέναι χασμουριέται
προσποιούμενο αθώα το πρωινό
Έξω από το παράθυρο
μια απαντοχή φωτός
μηρυκάζει ό,τι απέμεινε
απ' την αγκομαχούσα νύχτα
Καβάλα στον ευκάλυπτο
έρωτες ασπόνδυλοι φτερουγίζουν
λες κι έχουν κάπου να πάνε
Παρακεταμόλη έαρος
πρεσβύτερη της ώρας
με λούζει
Ακούγεται μουσική
έως της μεσημβρινής παιδότητας
τα σπλάχνα της έμπνευσης
επιτέλους ρόδα ορθάνοιχτα
οσμίζομαι σπερματοδότη ζέφυρο
χειροβομβίζουν συλλαβές
καθώς ανώδυνη Τρίτη μ' επισκέπτεται
Χρόνος χρόνον ου ποιεί
της φωνάζω
σχεδόν ο θάνατος
μου ψιθυρίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου