Uma Casa Portuguesa [Música: Vasco Matos Sequeira e Artur Fonseca - Letra: Reinaldo Ferreira - Amalia Rodrigues, μετ. ΦΚ]

UMA CASA PORTUGUESA 

Numa casa portuguesa fica bem
Pão e vinho sobre a mesa
E se à porta humildemente bate alguém
Senta-se à mesa co'a gente
Fica bem esta franqueza, fica bem
Que o povo nunca desmente
A alegria da pobreza
Está nesta grande riqueza
De dar, e ficar contente

Quatro paredes caiadas
Um cheirinho à alecrim
Um cacho de uvas doiradas
Duas rosas num jardim
Um são josé de azulejo
Mais o sol da primavera
Uma promessa de beijos
Dois braços à minha espera
É uma casa portuguesa, com certeza!
É, com certeza, uma casa portuguesa!

No conforto pobrezinho do meu lar
Há fartura de carinho
E a cortina da janela é o luar
Mais o sol que bate nela...
Basta pouco, poucochinho p'ra alegrar
Uma existência singela...
É só amor, pão e vinho
E um caldo verde, verdinho
A fumegar na tigela

Quatro paredes caiadas
Um cheirinho á alecrim
Um cacho de uvas doiradas
Duas rosas num jardim
Um são josé de azulejo
Mais um sol da primavera...
Uma promessa de beijos...
Dois braços à minha espera...
É uma casa portuguesa, com certeza!
É, com certeza, uma casa portuguesa!

É uma casa portuguesa, com certeza!
É, com certeza, uma casa portuguesa!

ΈNA ΠΟΡΤΟΓΑΛΕΖΙΚΟ ΣΠΙΤΙ

Μουσική: Βάσκο Μάτος Σεκιέιρα και Αρτούρ Φονσέκα

Στίχοι: Ρεϊνάλντο Φερρέϊρα

Ερμηνεία: Αμάλια Ροντρίγκες

Σε ένα πορτογαλέζικο σπίτι καλό είναι

Να υπάρχει ψωμί και κρασί στο τραπέζι

Κι αν κάποιος χτυπήσει ταπεινά την πόρτα, 

Όλοι τον βάζουν μαζί τους να καθίσει.

Αυτή η απλότητα παραμένει ακόμα, κι

Είναι ωραίο να υπάρχει.

Ότι οι άνθρωποι ποτέ δεν αρνούνται να 

Βοηθήσουν κι είναι η χαρά της φτώχειας

Γι’ αυτόν, που έχει μεγάλο πλούτο

Να δίνει και να είναι ικανοποιημένος γι’ αυτό

Τέσσερις ασβεστωμένοι τοίχοι
Μια μυρωδιά δεντρολίβανου
Ένα τσαμπί χρυσά σταφύλια
Δύο τριαντάφυλλα σ’ έναν κήπο
Ένα πλακάκι του άγιου Ιωσήφ
Περισσότερο με τον ανοιξιάτικο ήλιο
Μια υπόσχεση των φιλιών
Δυo χέρια, μια γεμάτη αγκαλιά με περιμένουν
Είναι ένα πορτογαλέζικο σπίτι, σίγουρα!
Είναι, βεβαίως, ένα πορτογαλέζικο σπίτι!

Στην φτωχική άνεση του σπιτιού μου

Υπάρχει άφθονη αγάπη

Και για κουρτίνα έχω το φως του φεγγαριού

Μαζί με το χτύπημα του ήλιου στο παράθυρο...

Αρκεί λίγο, λιγουλάκι για να δώσει χαρά

Σε μια απλή ύπαρξη...

Είναι μόνο η αγάπη, το ψωμί και το κρασί

Και πράσινο ζουμί, μπλε προσφυγάκι

Που καπνίζει δίπλα στο τασάκι.

Τέσσερις ασβεστωμένοι τοίχοι
Μια μυρωδιά του δεντρολίβανου
Ένα τσαμπί χρυσά σταφύλια
Δύο τριαντάφυλλα σε έναν κήπο
Ένα πλακάκι του άγιου Ιωσήφ
Περισσότερα με τον ανοιξιάτικο ήλιο…
Μια υπόσχεση των φιλιών
Δυo χέρια, μια γεμάτη αγκαλιά περιμένουν για μένα…
Είναι ένα πορτογαλέζικο σπίτι, σίγουρα!
Είναι, βεβαίως, ένα πορτογαλέζικο σπίτι!

Είναι ένα πορτογαλέζικο σπίτι, σίγουρα!
Είναι, βεβαίως, ένα πορτογαλέζικο σπίτι!