Περί του όρου γυναικεία ποίηση ως μειωτικού χαρακτηρισμού.
Από την αρχή θα ξεκαθαρίσω ότι θέσεις, που έχουν διατυπωθεί και από κορυφαίους ποιητές ή ποιήτριες, περί του ποιητή/ποιήτριας μεσάζοντα που επιλέχθηκε από το ποίημα για να βγει, ήτοι λανθάνοντες δυισμοί, με αφήνουν παγερά αδιάφορο έως πλήρως ενάντιο. Αν ανοίξεις το δρόμο τού δυισμού στην ποιητική δημιουργία, ξεκλειδώνεις μεταξύ άλλων και όλες τις πόρτες τού ρατσισμού και απαγορεύσεις, ανεπίτρεπτες για τη λογοτεχνία, στο όνομα (ανύπαρκτων) υπεργώ . Το ποίημα δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από τη σε γραφή αποτυπωμένη ΕΜΠΕΙΡΙΑ τού / τής δημιουργού, ο / η οποίος / α επιπλέον καλλιέργησε την έμφυτη ικανότητά του (στη γραφή) παρατηρώντας τον κόσμο αλλά και μελετώντας ποίηση άλλων δημιουργών. Η μελέτη ποιητών / τριών είναι απαραίτητη γιατί παρθενογένεση δεν υπάρχει.
Ένα ποίημα, κατ’ ελάχιστον, πρέπει να μεταφέρει μια εικόνα στον αναγνώστη / στρια και να του / της προκαλεί κάποιο συναίσθημα.
Αν επιπλέον αφήνει χώρο, ως αν ασυμπλήρωτο puzzle, στον αναγνώστη / στρια να το συμπληρώσει με βάση τη δική του/ της εμπειρία, να τον / την κάνει συνδημιουργό, τότε το ποίημα είναι ένα πολύ ωραίο ποίημα.
Αν τέλος γκρεμίζει τείχη, αφήνοντας ακαθοδήγητο τον /την αναγνώστη / αναγνώστρια να περιπλανηθεί έξω από το καταπιεστικό κατεστημένο, τότε το ποίημα είναι ένα αριστούργημα.
Με βάση αυτά, προσπαθώ να καταλάβω γιατί μια ποιήτρια όταν γράφει για γυναικεία θέματα ρίχνει το επίπεδο. Ποιοι είναι αυτοί και με πια εξουσία αποφαίνονται ότι κάποια θέματα, που σχετίζονται με την ΕΜΠΕΙΡΙΑ δημιουργών, δεν αφορούνε την ποίηση.
Ποιος νομοθέτησε ότι ένα ποίημα, όταν το διαβάζω, δεν θα πρέπει να καταλαβαίνω αν το έγραψε γυναίκα ή άντρας; Τι είναι το ποίημα; Άφυλος θεός;
Σοβαρά τώρα, πού υπάρχει το ποίημα: σε αυτό που έγραψε ο Stephen Duck ή στην απάντηση της Mary Collieer;
Όταν ο Νίκος Παπάζογλου έγραφε ένα από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια, τον «Αύγουστο», έπεφτε στο επίπεδο τής αντρικής ποίησης;
Όπως υπάρχουν αριστουργηματικά ποιήματα που στην πρώτη ανάγνωση δεν θα μπορείς να αποφανθείς αν είναι άντρας ή γυναίκα ο / η δημιουργός, ομοίως ακριβώς υπάρχουν αριστουργηματικά ποιήματα που θα συμβαίνει να προκύπτει άμεσα το φύλο του / της δημιουργού γιατί το αριστούργημα δεν είναι παρά αυτό που γκρεμίζει τείχη, μέσα σου ή έξω σου, χωρίς να φτιάχνει άλλα.
ΥΓ. Οφείλω να αναφέρω ότι οι παραπάνω πολύ περιληπτικά γραμμένες σκέψεις έτρεχαν μέσα στο μυαλό μου, αλλά διαβάζοντας την εργασία τής κας Ελισάβετ Αργυρίου, βοηθήθηκα στην τακτοποίησή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου