Υδατογραφίες [Χρήστος Ι. Βατούσιος]

ΥΔΑΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Μέτρησαν τις μέρες που έζησα στη βροχή. Με βρήκαν θετικό. Το υγρό στοιχείο υπερκάλυπτε το είναι μου. Ήμουν έμπλεος νερού.

Δεν υπήρχε - είπαν - θεραπεία κι έτσι με άφησαν στην ησυχία μου. Ο θεός κατέληξαν είναι μεγάλος... Α, σκέφτηκα, το ίδιο κι η θάλασσα κι αφού της ανήκω...Μεγαλεία!

Άρχισα να αναγνωρίζω και να απολαμβάνω την καινούργια μου κατάσταση.

Οι μέρες κυλούσαν ρευστές κι εγώ κολυμπούσα μέσα τους με μια χαρά πρωτόγνωρη.

Μπορούσα με την ίδια άνεση να λιάζομαι στην επιφάνεια ή να χάνομαι στα βάθη ανακαλύπτοντας διάφανους κόσμους.

Δεν καταλάβαινα τι εννοούσαν οι άνθρωποι όταν έλεγαν βρέχει, αλλά ένιωθα ότι είχα γίνει μια ψυχοτρόπος αιτία στην ουσία τους.

Η αλήθεια είναι ότι ταξίδεψα πολλούς. Κάποιοι, ενώθηκαν μαζί μου.

Κι όμως, ελάχιστοι μου άπλωσαν το χέρι όταν έτρεχα από τα μάτια τους, για να νιώσω βαθιά, απόλυτα δικός τους.

Πηγή: drasivrilissia.gr.