[Αθήνα, Πλάκα, 18.10.2020 11.54]
Με τα χρόνια, άρχισε να ανεβαίνει της η σκουριά. Κι έμεινε μόνη, με λίγο Ήλιο και βροχή, σαν το γιορταστικό τής Δηιάνειρας χιτώνα, να τρώει απ’ άκρη σ’ άκρη, σε αργούς βασανιστικούς ρυθμούς, από τα έξω προς τα μέσα, τα σωθικά τής σκάλας. Αυτής που άκουγε χαρούμενες καλημέρες ή ειρωνικές ν’ αντηχούνε στο φωταγωγό, ανάσες να κατεβαίνουνε γοργά και λόγια μυστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου