ΒΗΜΑΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ... ΜΠΡΟΣΤΑ
Και περνούν τα χρόνια
Δεν τα κατάφερες.
Δεν τον άλλαξες.
Έμεινε ο ίδιος.
Εσύ άλλαξες.
Γέμισες φόβο, ενοχές και θυμό.
Ντύνεις τη ντροπή με ψέματα.
Σβήνεις μουτζούρες στη ψυχή.
Ζωγραφίζεις χαμόγελα ψεύτικα
(στα χείλη – τα μάτια πάντα θα σε προδίδουν.)
Δεν θες τη λύπηση των άλλων.
Σου φτάνει η δική σου.
Εκείνη που βλέπεις στον καθρέφτη όταν δεν σε κοιτάει κανείς.
Το χαμόγελο που δεν πείθει ούτε εσένα.
Τη θλίψη που τη βαφτίζεις κούραση.
Βαρέθηκες να σκεπάζεις.
Κουράστηκες να φοβάσαι.
Έπαψες και να ντρέπεσαι.
Το ξέρεις ότι «το ξέρουν».
Δεν θα πέσουν απ’ τα σύννεφα.
Άλλος ένας αριθμός θα είσαι.
Ένα στατιστικό στοιχείο.
Σαν να μην υπήρξες πριν.
Στην ντουλάπα η βαλίτσα
(συνένοχος κρυφός).
Φτάνει να βρεις τη δύναμη.
Φτάνει να ανοίξεις την πόρτα.
Δύο βήματα στο κατώφλι.
Και κυρίως μην κοιτάξεις πίσω.
Όχι...!!!
Φύγε μακριά.
Φύγε γρήγορα.
Φύγε για τη ζωή σου...
Και μόνο για αυτή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου