"τα κίτρινα παπούτσια" [Θωμαή Ζορμπάκη]

"τα κίτρινα παπούτσια"

καθώς κοιτώ την βροχή
πάλι κοντά σου φτάνει η σκέψη μου
και αναρωτιέμαι,
θα χαθεί η αγάπη μου για σένα;
στάθηκα στην ωραιότητα, στο χαμόγελό σου
στην αγκαλιά σου σώπαινα το καλοκαίρι
τώρα, περπατώ μόνη
και όταν ρωτώ για σένα, μιλώ με μοναξιά
Η βροχή σταμάτησε,
μα η δροσιά του ανέμου φέρνει μόνο δάκρυα
ότι, άλλωστε, η πόλη θεωρεί φτώχεια
και πεσμένο φύλλο
το φθινόπωρο