Ημέρες με καύσωνα, όπως αυτές από τα μέσα και μετά τού φετινού Ιούλη, δεν προσφέρονται για εξορμήσεις, εκτός από πολύ πρωινές ώρες, σε δροσερά περιβάλλοντα, όπως τα δυτικά Γεράνεια όρη.
Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από τη σύντομη διαδρομή, διάρκειας μικρότερης των δύο ωρών (07.00 με 08.45) με την επιστροφή, με σημείο εκκίνησης και επιστροφής το τέλος τού ασφαλτόδρομου ο οποίος έρχεται από Περαχώρα, περνά δίπλα από το χώρο των αρχαίων μεταλλείων και συνεχίζει μετά ως χωματόδρομος προς το εκκλησάκι Γενέσιον Θεοτόκου. Η εν λόγω διαδρομή, που ακολουθήθηκε την 22.07.2023, έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
Ακολουθούν εικόνες από:
Τη διαδρομή μέχρι το βορειότερο της σημείο:
-στην πρώτη εικόνα / βίντεο διακρίνονται με τη σειρά: στο βάθος, από αριστερά οι κορυφές Μακρυπλάγι, Μεγάλη Ντουσκιά και Μικρή Ντουσκιά, ο επιμήκης λόφος «Ομάλια» και πίσω του ο ορεινός όγκος των Γερανείων με την κορυφή «Πίντιζα» και την αναγνωρίσιμη «Πέτρα Περαχώρας»:
-στην επόμενη εικόνα διακρίνονται η μικρή χερσόνησος βόρεια των οικισμών Αγ. Σωτήρα και Σχίνου και στο βάθος οι ακτές τής αττικής στον κορινθιακό κόλπο:
Το ξέφωτο, το βόρειο όριο τού οποίου δεσπόζει του βορειοανατολικού κορινθιακού:
-στην επόμενη εικόνα / βίντεο διακρίνονται με τη σειρά: H περιοχή «Σκαλωσιά», τα «Στραβά», πίσω τους οι Αλκυονίδες νήσοι με το περίφημο ρήγμα τους και στο βάθος οι ακτές τής Βοιωτίας και το όρος Ελικώνας με τις Μούσες του:
Στις επόμενες η εικόνα που θα έπρεπε να έχουν όλα τα πευκοδάση μας. Φροντισμένα, όπως παλιά όταν το ρετσίνι ήταν ένα βασικό προϊόν της ελληνικής πρωτογενούς/ γεωργικής παραγωγής, από τους ρετσινάδες (εδώ της Περαχώρας), χωρίς δηλαδή διάσπαρτη συσσωρευμένη καύσιμη ύλη να επιταχύνει τη φωτιά αν τυχόν ξεσπούσε, όπως στις μέρες μας.
Η τελευταία από την επιστροφή όταν η μέρα είχε προχωρήσει και τα χρώματα είχανε ξυπνήσει για τα καλά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου