Απόγονοι νεκρής
Έριχνες τα κόκκαλά σου στο κορμί µας
και γινόσουν δέντρο τα σπλάχνα µου έλεγες είναι άδεια
και θυμόσουν τα γερασμένα σπίτια που βγάζουν μια βαριά
μυρουδιά όταν δεν κατοικούνται.
Τη νύχτα έπεφταν τα φύλλα σου έφευγαν
τα πουλιά έχανες τα πόδια µας.
Τη νύχτα μεγάλωσαν τα κόκκαλά σου –
κανένα δέντρο δε σε χωρούσε,
Τη νύχτα οι απόγονοι τρύπωσαν στο δάσος
δεν την είδαμε πάνω από τα γόνατα
ούρλιαζαν.
Πηγή: Λογοτεχνικό Περιοδικό Ενδοχώρα, Τεύχος 24 (1963).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου