Είχα σχεδόν δύο χρόνια, από τις 3 Σεπτέμβρη 2023, να ανέβω στα αγαπημένα Όνεια όρη, τη μακρόστενη χαμηλή οροσειρά στη διεύθυνσης Α-Δ, μεταξύ των χωριών Λουτρά Ωραίας Ελένης, ανατολικά και Σολομός, δυτικά, (μήκους 9,5 περίπου χλμ, μέγιστου πλάτους 3 περίπου χλμ, με τις 2 ψηλότερες κορυφές του να φτάνουνε τα 581 μ. στον Πρ. Ηλία και 562 μ. στο Οξύ), της οποίας το πυκνό πευκοδάσος (το οποίο κάηκε κατά τα 2/3 σε φωτιά που ξεκίνησε από την περιοχή που βρίσκεται το στρατόπεδο στις Κεχριές, στις 22 Ιούλη 2020 – από το ίδιο σημείο είχε ξεκινήσει, αρχές Ιούλη 2020, και άλλη φωτιά, αλλά εκείνη την είχανε προλάβει) στην ανατολική του πλευρά ανακάμπτει μόνο κατά τόπους και με αργούς ρυθμούς. Δυστυχώς.
Η διαδρομή, την οποία ακολούθησα, με αφετηρία και επιστροφή το τέλος τής οδού Καλλιρρόης, στον οικισμό Siemens στα Λουτρά Ωραίας Ελένης, έχει σημειωθεί στο χάρτη από το Google Maps:
Αρχικά, 290 μ. μετά που ξεκίνησα, σε μια διακλάδωση, συνέχισα δεξιά σε έναν τυφλό χωματόδρομο και σύντομα βρέθηκα σε ένα σημείο με πολύ πράσινο (εκτός από τα πευκάκια υπάρχει και μια συκιά), έντονη μυρωδιά αβγού και τον ήχο από το ανάβλυσμα άφθονου πηγαίου νερού. Δεν είναι το μόνο σημείο στην περιοχή με πηγές ιαματικών νερών. Κάτω, στο ύψος τής θάλασσας, υπάρχουν οι γνωστές ιαματικές πηγές τής Ωραίας Ελένης, στις οποίες, σύμφωνα με το μύθο, έκανε το μπάνιο της η Ωραία Ελένη, κάτι που της εξασφάλιζε όμορφη σφριγηλή επιδερμίδα.
Από το τέλος τού τυφλού χωματόδρομου ανέβηκα εύκολα, εκτός μονοπατιού, στο χωματόδρομο στη ράχη και συνέχισα προς τον εντυπωσιακό γκρεμό τού παλιού λατομείου στις Κεχριές με σκοπό να δω, πού πηγαίνει το υποτυπώδες μονοπάτι, με κίτρινα σημάδια (σ.σ. τα είχα δει στην τελευταία μου επίσκεψη στα Όνεια όρη – βλέπε το link στην αρχή – αλλά τότε δεν τα είχα ακολουθήσει). Το εν λόγω μονοπάτι ξεκινά από ψηλά στο λατομείο, από το σημείο που συναντιούνται και δεν συνεχίζουνε περαιτέρω οι δύο πιο πάνω παλιοί λατομικοί δρόμοι (βλέπε α/μ εικόνα κατωτέρω), οι οποίοι περνούν ο ένας πάνω ο άλλος κάτω από την είσοδο τής σπηλιάς που είχα δει πρόπερσι και η θέση της έχει σημειωθεί στην α/μ εικόνα.
Το υποτυπώδες μονοπάτι απαιτεί προσοχή γιατί σε κάποια σημεία είσαι εκτεθειμένος. Αρχικά κινείται οριζόντια, αλλά σύντομα στρέφεται προς τα πάνω στην πολύ επικλινή πλαγιά και βγάζει στην είσοδο δύο σπηλαίων (σ.σ. πρέπει να επικοινωνούνε εσωτερικά μεταξύ τους αλλά δεν είδα πέρασμα ικανό να περάσει άνθρωπος).
 |
| Κάπως έτσι αναποδογυρίζουνε και πεθαίνουν από έλλειψη νερού και τροφής, από τον ήλιο ή από κάποιο σαρκοφάγο. Σκέφτηκα να την κατεβάσω αλλά βλέποντας ότι προχωρούσε κανονικά, για χελώνα, μάλλον κακό θα της έκανα αφού θα επιχειρούσε πάλι να ανέβει. |
Το εσωτερικό τού δυτικότερου (δεξιά όπως τα βλέπεις) έχει διαμορφωθεί σε ιερό χώρο ενώ έχει εντυπωσιακό διάκοσμο για το μέγεθός του. Το βάθος του δεν ξεπερνά τα 6 με 7 μέτρα.
Το ανατολικότερο είναι στενόμακρο, κατηφορικό και διαμπερές. Στο βάθος του, στα νοτιοανατολικά, διακρίνεται δεύτερη είσοδος, η οποία είναι η είσοδος τού σπηλαίου που φαίνεται στο γκρεμό τού λατομείου, από την οποία είχα ανεβάσει εικόνες πριν δύο περίπου χρόνια (βλέπε ανωτέρω link). Δεν το κατέβηκα, προς τη δεύτερη είσοδο, γιατί έχει γκρεμό 2-3 μέτρων και δεν ήμουνα σίγουρος για τα πατήματα. Δεν αποκλείω πάντως, αν και μου φαίνεται δύσκολο λόγω τής θέσης της ψηλά, πολύ κοντά στον κορυφή τού βράχου, η δεύτερη είσοδος να βρίσκεται στην εσοχή ανάμεσα σε δύο βράχια, πάνω από τον ψηλότερο λατομικό δρόμο και την είσοδο τού σπηλαίου που φαίνεται στο γκρεμό τού λατομείου (βλέπε α/μ εικόνα ανωτέρω). Δεν επιχείρησα, επίσης, λόγω τής σχεδόν κατακόρυφης κλίσης των βράχων και της έλλειψης ασφαλών πατημάτων, να ανέβω από κάτω, από τον παλιό λατομικό δρόμο, να δω αν τυχόν σε αυτήν την εσοχή βγαίνει η δεύτερη είσοδος. Αναμφίβολα αυτά τα περάσματα για έναν έμπειρο αναρριχητή είναι παιχνίδι, αλλά έχω ως βασική μου αρχή να μην επιχειρώ αν νιώθω ότι ο κίνδυνος δεν είναι ασήμαντος.
Κλείνοντας έχω να πω ότι αυτή η διαδρομή ήτανε μια υπέροχη αποζημίωση για τα δύο χρόνια που είχα να πάω στα Όνεια όρη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου