Τα Όνεια Όρη, αυτή η επιμήκης χαμηλή οροσειρά, μεταξύ των χωριών Σολομός και Λουτρά Ωραίας Ελένης, νότια τού Ισθμού τής Κορίνθου, είναι ένα αγαπημένο θέμα τού παρόντος ιστολογίου.
Στο παρόν παρουσιάζονται λίγες εικόνες από την άγρια, θα έλεγα, ομορφιά τους, από το ανατολικό τους μέρος. Η αλήθεια είναι πάντως ότι αρχική μου πρόθεση ήτανε να ξεκινήσω από το ανατολικό τους άκρο, στο τέρμα τού οικισμού Siemens, και να ακολουθήσω το μονοπάτι δυτικά κατά μήκος τής κορυφογραμμής.
Στη θέση όμως 37°15’52’’N 22°58’17’’E, η πυκνότητα των πεσμένων κορμών, από την καταστροφική φωτιά τού 2020, ήταν τέτοια που η συνέχιση στο πρώην πια μονοπάτι ήτανε προβληματική.
Γύρισα και ακολούθησα κάποια περάσματα προς τα βόρεια (βλέπε το χάρτη από τη wikimapia που ακολουθεί)
…προς τα ανάντη των αναρριχητικών πεδίων «Οξύ» και την υπέροχη θέα τους!
Ακολουθούν εικόνες, κάποιες από το όριο τού γκρεμού, από δύο (από τις πολλές) προεξοχές βράχων με υπέροχη θέα προς τα Γεράνεια όρη, τον Ισθμό τής Κορίνθου, το δυτικό άκρο τού Σαρωνικού κόλπου, το νοτιοανατολικό άκρο τού Κορινθιακού κόλπου και την πεδινή Κορινθία.
(1)
(2)
Στην επιστροφή έκανα μια παράκαμψη προς τα ανάντη τού λατομείου Κεχριών, ακολουθώντας παλιούς δρόμους μες στο λατομείο, μονοπάτια πλέον. Οι εικόνες καθηλώνουν:
Ξεχώρισα μια σπηλιά / σπηλαιοβάραθρο ίσως, η οποία (υποθέτω) θα είχε αναδειχθεί από τη λειτουργία τού λατομείου. Δυστυχώς η είσοδoς προς τα ενδότερά της έχει κλείσει από πέτρες ενώ στο ορατό βάθος της διακρίνεται διάκοσμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου