Συλλέκτης [Άννα Παυλίδου]

Συλλέκτης,


Στη σκόνη του Ιούνη
μιαν άχρηστη λύπη - και μια μαχαιριά:
μικρή παπαρούνα.
Στην άχρονη θλίψη - σαν σκύψει βαθιά,
ένα κίτρινο στάχυ
με στίχο το δάκρυ - θα γίνει ψωμί.
Μπλε ήλιος, σαν ψεύτης
καθρέφτης ,συλλέκτης - εμπρός στην σκηνή
μα πίσω κρυμμένος
και μόνος και ξένος - ο σπόρος - παιδί,
σαν κρίνο της άμμου
σαν κόκκος του άστρου - σαν λάμψη παλιά
σταγόνας στην λάμα
ασημιού στον καθρέφτη - σαν γνώση αψιά,
θα ξυπνήσει τον λύκο
θα ακονίσει το αμόνι - με μια μόνη κραυγή
στου θανάτου την πέτρα
το τραπέζι θα στρώσει - στην καινούργια ζωή