Το φως δεν καίει [Αντρέας Τσιάκος]

Το φως δεν καίει.

Μέρες απλήρωτες
επισκέφθηκαν την πικρή πατρίδα μου

Δείξαν τα δόντια τους

στο ασημένιο πεζοδρόμιο
ρίξαν φωτιά στις κάμερες που απεργούσαν
για να γεννήσει ο φόβος
μια νέα υποταγή.
Μέρες αγέλαστες
μάζεψαν απ τα σκουπίδια
την αξιοπρέπεια μας
την βούτηξαν σ’ ένα ποτήρι με αίμα
και έκαναν πρόποση στα σκυλιά των δρόμων.
(Μέρες πέτρινες
γυρίζουν ταινία την ζωή μας
-έντονοι διάλογοι
με δάκρυα στα μάτια
της τυφλής παρουσιάστριας-
δεσμεύουν την ελευθερία
στα καμαρίνια
ενός ιδεατού θεάτρου
που δεν παύει να είναι θέατρο).
Μέρες που ξύπνησαν
για να εξημερώσουν την ντροπή
και την ανατολή να ξεπαστρέψουν

επισκέφθηκαν την πικρή πατρίδα μου.

Κι αυτή ούτε ένα σπασμένο δόντι

δεν κατάφερε να μας επιστρέψει.

πηγή εδώ.