Cirque D'Hiver
Σε όλο το πάτωμα το μηχανικό παιχνίδι πεταρίζει,
ταιριαστό για κάποιον βασιλιά αρκετούς αιώνες πριν.
Ένα μικρό άλογο τσίρκου μ' αληθινά άσπρα μαλλιά.
Τα μάτια του μαύρα σαν να 'ναι από γυαλί.
Φέρει στην πλάτη μια χορεύτρια μικρή.
Εκείνη στέκεται στις μύτες των ποδιών και γυρνά και γυρνά.
Ένα λοξό κλωνάρι από τριαντάφυλλα τεχνητά
είναι ραμμένο από την φούστα της έως τις πούλιες του κορσάζ.
Επάνω από το κεφάλι της η ίδια ακουμπά
άλλο ένα κλωνάρι ρόδα τεχνητά.
Εκείνου η χαίτη και η ουρά ειν κατευθείαν απ' τον Κίρικο.
Κι έχει αυτός μία επίσημη μελαγχολίας ψυχή.
Νιώθει τα ροζ της δάχτυλα ποδιών να αιωρούνται προς την πλάτη του
κατά μήκος σε όλο το μικρό ραβδί
που διατρυπά το σώμα της μαζί και την ψυχή
και που κι αυτόν τον διαπερνά, κι έπειτα εμφανίζεται ξανά,
κάτω από την κοιλιά του, ως μέγα κουρδιστό κλειδί.
Αυτός καλπάζει τρία βήματα, μετά κάνει υπόκλιση,
καλπάζει πάλι, υποκλίνεται στο γόνα το δεξί,
καλπάζει, έπειτα κάνει κλικ και σταματάει, και με παρατηρεί.
Η χορεύτρια, στο μεταξύ, έχει την πλάτη της γυρίσει.
Εκείνος είναι ο μακράν πιο ευφυής από τους δυο.
Αντικρύζοντας ο ένας τον άλλον μάλλον σ' απόγνωση-
το μάτι του αστέρι μού θυμίζει μοναχό -
επίμονα κοιτάζουμε και λέμε, «Λοιπόν, έχουμε φτάσει μέχρι εδώ».
Cirque D'Hiver
Across the floor flits the mechanical toy,
fit for a king of several centuries back.
A little circus horse with real white hair.
His eyes are glossy black.
He bears a little dancer on his back.
She stands upon her toes and turns and turns.
A slanting spray of artificial roses
is stitched across her skirt and tinsel bodice.
Above her head she poses
another spray of artificial roses.
His mane and tail are straight from Chirico.
He has a formal, melancholy soul.
He feels her pink toes dangle toward his back
along the little pole
that pierces both her body and her soul
and goes through his, and reappears below,
under his belly, as a big tin key.
He canters three steps, then he makes a bow,
canters again, bows on one knee,
canters, then clicks and stops, and looks at me.
The dancer, by this time, has turned her back.
He is the more intelligent by far.
Facing each other rather desperately—
his eye is like a star—
we stare and say, «Well, we have come this far».
πηγή εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου