Αναδημοσίευση από 24Γράμματα.
Όταν ένας πρωθυπουργός δηλώνει έκπληκτος και δεν παραιτείται, τουλάχιστον…, από ευθιξία μπρος στο από καιρό σχεδιαζόμενο σημαίνει πως είτε δεν γνωρίζει την ανεπάρκειά του είτε είναι όργανο του σχεδίου.
Το πιο συμβαίνει ή και τα δύο, αδιάφορο.
Η τετριμμένη ρήση, το αποτέλεσμα μετράει, δυστυχώς δεν έπαψε να ισχύει.
Από την άλλη, η σιωπή του Ελληναρά μπρος στον εξευτελισμό του συνάδει απόλυτα με την ενοχή του ως μη ανυπαίτιου και συνένοχου και πάντως ανίκανου ακόμα και τώρα να διανοηθεί ότι πέρασε η εποχή της χρυσής καδένας, του φραπέ και της λαμογιάς του rooms to let.
Από τη χώρα των βιομηχανιών, των βιοτεχνιών και της αγροτικής παραγωγής - μαζί με την κτηνοτροφία και την ιχθυοπαραγωγή - και της δυνατότητας για μιας μορφής αυτάρκειας - από τα τουλάχιστον ισοσκελισμένα ισοζύγια εισαγωγών-εξαγωγών, η οποία θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί με, πάνω απ’ όλα, μία σωστή δημόσια διοίκηση και έλεγχο (που ποτέ δεν υπήρξαν) σε μία προσανατολισμένη προς αντικαπιταλιστική και μη ατομικιστική λογική κοινωνία, μετατραπήκαμε μοιραία σε οικονομία παροχής υπηρεσιών αμφίβολης ποιότητας και τουρισμού καταθέτοντας την ανεξαρτησία μας στο όνομα του άκοπου κέρδους.
Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από τη συλλογική άρνηση αυτού που είμαστε και αυτών που σήμερα μας εκπροσωπούν.
Στο σταυροδρόμι δεν υπάρχει πίσω και μπροστά υπάρχουν
- η κατηφόρα του διαρκούς εξευτελισμού των ευρωπαϊστών - τυφλών οπαδών μιας Ευρώπης που δεν θα υπάρξει και ανέκαθεν θα είναι διαιρεμένη πολιτικά, ταξικά και εθνικά και
- η επίπονη ανηφόρα της αξιοπρέπειας με τα μανίκια αναγκαστικά σηκωμένα.
Επειδή τελικά ο λαός είναι ο κυρίαρχος θα είναι και ο υπεύθυνος της επιλογής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου